Skip to main content

‹‹‹ prev (180)

(182) next ›››

(181)
LIB. V. SIVE HIBERNIA LIBERATA. 177
Tuque tuas, memini, procerum vel maxime
princeps.
Nam quamvis istum nil corde recepit amantem,
Ingenua doluit praestans haec indole virgo,
Quam genuit mensis Branno paterisque superbus.
Has mihi dehcias, dixi, nomenque decusque 415
Ne memora : quoties repeto, calor ossa relinquit,
Udaque turgentes efFundunt lumina guttas.
PalUda procubuit dudum tumuloque silescit
Nympha decore novo fulgens, meus optimus ignis.
Jamque sede mecum, spira tua carmina, vates,
Nil jucunda minus, tepidi quam flamina veris, 420
Quae captat venator hians, ubi somnia rumpit
Faucibus in montis, laetarique auribus haurit
Arrectis Genios, dulcemque profundere cantum,
Quo valles montesque sonant, sonat arduus ^ther.

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence