Hew Morrison Collection > Leabhar nan cnoc

49
dhà, no da rireadh. Mar so choismn e meas righ-
rean : sodal no miodiil cainnte cha do chleachd e riii
air àm sam bith. Dh' fheòraich Aogh, righ Eirinn,
deth, ani biodh csan air a thcarnadh : " 'S gann diiit,"
arsa Cahim-Cille, " mur atharraicli thu do chaithe-
beatha ; mur dean thu aithreachas tràth a<rus trèibh-
dliireach, 's nuu- bi thu ad' dhuine nuadh a so a
mach.' Mar bhacòmhradh Cliahim-Chille spioradail,
bha a chaithe-bcatha feumail. 'Na uile ghnlomh-
araibli thaisbein e gu'm bu duine le Uia e : bha
uaomhachd do Dhia, agus feumalachd do dhaoinibh
fohaiseach 'na uile dheanadas. Bha am meas so aig
daoinibh air. Thubhairt Aidan, aon do righribh na
h-Alba, ris, " Clia le'ir dhondi lochd no mearachd
a'd' ghiùlan, 's clia mhò tha faoineachd a'd' chainnt ,-
ach innis domh am bheil aon togradh chum peacaidh
ann ad chridhe ?" Fhreagair Cakim-Cille e mar
bhuineadh do Chriosduidh, " Is duine mi ; agus mar
thachras do gach duine, tlia m' an-tograidh agus m'
ana-niianna fein a' dùsgadh an taobh a stigh dhiom ,-
ach cha ghabhainn do rioghachd, seadh, an saoghal
's na 'bheil air 'uachdar, agus le m' f hiosrachadh
ge'illeachdainn do a h-aon diubh."
Bha 'chaoimhneas agus a chàirdeas do gach aon,
comharaichte, d'an anamaibh agus d'an corpaibli.
Bha e co fialaidh 's gu'm feudadh aon neach leis am
b'àiU teachd a dh' ionnsuidh a thighe gun chuireadh
gun sgàth, agus fuireach maiUc ris co fad 's bu
mliiann leis. Cha robh ni sam bith a chuir triob-
luid air, ach diorras agus cruadlias a' pheacaidh. Na
h-osnaichean a's doimhne dh' eiricli o 'chridhe, 's ami
an uair a chluinneadli e mu bhAs peacaich gun iomp-
achadh ; ach do'n aithreachan tlniiagh, do luchd a'
chridhe bhristc, bhrùite, bha 'anam do ghuàth hiu
do thruacantas.
B'e gràdh do anamaibh dhaoine an togradh bu
làidire bha 'na chridlie, agus seirc agus caoimhneas
do na bochdaibli an t-aon a b' f haigse. Thog naonih