Hew Morrison Collection > Fear-ciuil

AM FEAR-CIUIL. 185
ag eisdeachd ris a' cheol a dh' eireadh as; — trom thoirm na
gaoithe ri aodann na beinne ; torman an eas ag eirigh 's a'
tuiteam air a' ghaoith ; morbhan an uillt an grunnd a' ghlinne;
àrd cheol fonnmhor, iomaghuthach na coille, 's gaoir chaoch-
laideach na mara cur co-sheirm ris an iomlan : an t-iomlan sin
a' deanamh suas ciuil nach cualas riamh a leithid anns an
teampuU as greadhnaiche thogadh riamh le lamhaibh ; ceol
airidh air cluais an àrd-fhir-chiuil. Bha gach ni am eisdeachd
a' gabhail pairt 's a' cheol sin, mar gu 'm biodh gach bith
's an domhan a' toirt molaidh reir a ghne, 's cha b'e sin a
mhain, bha gach ni a b' urrainn gluasad a' dannsadh ris, 's
direach mar a dh' aithris an sgeulaiche, iadsan a bha dannsadh
ris a' cheol, cha b' urrainn daibh stad cho fhad 's a leanadh
Orpheus air seinn. Theagamh gu robh so uile gu leir
peacach, 's gu robh e aingidh dhomhs' eisdeachd ris, no
tlachd a ghabhail ann, 's theagamh gu 'n do thoiU an gleann
sin a bhi air a lom sgrios, 's a bhi air fhagail cho fas ri
Sodom 's ri Gomorah: cha 'n urrainn domh a radh ; aig a'
Chlèir a mhain a tha fhios.
A nis rinn mi mar a gheall mi, thug mi dhuibh an sop as
suaraiche as an t-seid a bu ghoireasaiche, ach 's leòir na thug
mi seachad a leigeil ris duibh nach e 'm beagan uine a th'
againn r'a sheachnadh aig an àm a dh' f hoghnadh air son an
iomlain a chur fa 'r comhair. Gu mi-fhortanach cha do
sgriobhadh mythology nan Gaidheal fathast cho fad 's as fios
domh; cha 'n 'eil so cHuiteach dhuinn, ach co sam bith a
ghabhas os laimh ar nithe seann-aimsireil a sgriobhadh, — na
seann sgeulachdan sin, a tha, reir coltais, cho sean ri imrich
nan Ceilteach as an Aird-an-ear ; na seana chleachdainnean