Hew Morrison Collection > Searmona

( 174 )
I. C'uin a thaifbein Dia faibhreas a ghràis
d'a phobull.
Bu naomha, taitneach flaid an duine, nuair
a thainig e air tùs a làmha Dhe ; gidheadh
mo thruaighe pheacaich e gu luath 'na
aghaidh, ach 'n àit a fgrios thug Dia gealladh
prifeil dha. Ghin Adhamh fliochd ceannairc-
each, peacach, cofmhuil ris fein, an ùinè;
ghrad dh' fhàs an aireamh mòr, bha am
peacaidhean dearg mar fgarlaid, agus do
aireamh mar runnagan nan fpeur. Chummi''
thoilteanas a pheacaidh a chur an ceill, fgrios DiàJ
ie tuil an tàlamh fo gu leir ach aon teaghlach
amhàin. O Noah thainig fliochd a dh' fhàs
gu grad aingidh, a thug iad fein thairis dò
iodhol aoraidh, agus do pheacaidhean eile,
ann an aireamh agus ann an cionta do-
innfeadh. Cha do chlaoidh angiulan fo foighi ,
din De gu tur, ach chum faibhreas a ghràis à [
nochdadh, ghairm Dia Abram, fgar fe e fein j
agus a theaghlach o luchd-iodhol-aoraidh, thug
iomadh gcalla prifeil dhoibh. A chuid, à
chuid, dh' fhàs fiol Abram lionmhor mar
ghainncamh na tràighe, agus an lorg daorfi rè
uine fhulang thug Dia gu cairdeil fuafgladh
dhoibh