Hew Morrison Collection > Searmona

( 154 )
dhoibh . Fhuair an naimhde car tamuil com-
as, an ìdeachadh gu mòr, an claoidh gu goirt
mar pheanas airfoh am peacaidhean, ga 'n
deanamh iriofal agus aithreachail, ga 'm
brofnachadh chum 'cairdeas De iarruidh, ag-
us earbfa a chuir ann, ann an latha an teinn.
Ann an lorg do Dhia a phobull ìfleachadh le
triobloid chuir e Nahum da 'n ionnfuidh
chum am mifneach a thogail 'fuas, le fgeul
a thoirt air cumhachd Dhe, a b' urrain a 'm
mionaid an naimhde a fgrios, agus iadfan a
thearnadh, na 'm pilleadh iad d' a ionnfuidh.
Mar dhearbhadh gu'n robh Dia comasach air
fo, agus tuille a dheanamh, chum a naimhde
a chur fuidh cheanfal, tha 'm fàigh an tois-
each a chaibideil fo, a' toirt fgeul uamhafach
air a chumhachd, agus air a ghlòir. M 'Ta
Dia, ars' efan mòr ann an cumhachd, 'ta a
flilighe 'fan iom-ghaoith, agus 'fan ftoirm, 's
iad na neultaidh dus a chofan ; tha e cronna-
ch-adh na fairge agus tha i fàs tirim air ball,
tha efan a' tiormachadh na'n aibhnichean
gu Icir . Ann an làthair Dhe, 'ta na beannt-
aidh mòr a' crith gu dluth, 'ta na fleibhte air
ball a leaghadh, tha 'n talamh air a lofgadh
fuas, 'ta eadhon an faoghal agus a luchd-àit-
cachadh