Hew Morrison Collection > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry

72
SAR-OBAIR NAM BARD GAELACH.
£ cbo teanii air a cheangal,
S nach e sgaradh a b'àill leo,
'S e leantainn o'n tim sin,
Gu'n niliiosguiiiii gu'n mhi-rain,
'S nach gliiasear le iiinleachd,
Gii dilinn 's gu bràtli e.
Bii cheart sheaiinachas, 's cha tagradh,
Thaobh falachd is caidreamh,
Dhut Caiptin Chlann-ra'uill,
Bha mar riut, sa' ghùbhadh
Do chois-nàbhaidh taitncach,
'S do choinpanach leapa,
N am marcachd a's astair,
'S 'nuair stadadh am màrsal,
Bha thu ad t-fhianais air sileadh,
A chreuchdan, cho-mire,
Ri bras easraich pinne,
'S a spiorad 'ga fhàgail,
Agiis uaislean a diiùthcha,
Ri caoidhearan tùrsach,
'S an cridli air a chiùrradii.
Ma mhùirneinn nan GaiJI.
Thaobh diigh' agus dualchais,
Bu daimheil ma d' ghuailibh,
Mac-NeiU o na cuaintaibh,
'S a dhaoin' uaisle gu'n tàire,
'Nuair a dheireadh oirbh trioblaid,
'S ann da iunnsaidh a thigeadh,
Le iarrtas cho bige,
Ri Litir a làimhe,
Chunnaic each e cho soilleir,
Teachd le cabhlaichin troma,
De luchd nan gath loma
Na choinnidh do dh-Aros,
'N uair a tliachradh e riu,
Mar Thriath 's mar chcann-uidhp,
Dheanadh fhiuntan iad subhach,
'S bu bhuidheach 'n am fhàgail.
Mar choir bho na flilaithens,
Bha raiintanan mhatliA,
Mac lonmhuinii an t-Shratha;
'S cha ghabhadh e fàth air:
Ann an aimsir na ruaige,
'N uair a ruigeadh luchd fuath e,
Ba ghasda an ceann sluagh e,
'N uair a ghluaiste leis àrmuinn :
Bha e-isan 's an tim sin,
Gu'n mliasia, gun mhi-chliù,
Ann am I'ochar a ^linnsridh,
I Le gniomharadli dàna ;
I Nis o cliaochail iad cleauhdadli,
As an àite bu cheart daibh,
Chluinn sibh fein mar a tliacliair,
Dliaibh ann an cath Mhàra.
Ach 's e raghainn a ni mi,
Bheir mi gloir so gii fiiiid,
'S nach gliocas no criondachd,
Dhomh mhiad 's tha mi 'g ralte,
Gur h-e Fionnachd san tim sibh,
Ann an àireamh no 'n innseadh,
'N uair a bha sibh gu'n diobradh,
'N-ar miad is 'n-ar àirde,
Eadar Sgalpa 's caol-Ile,
Ge do b' fharsuinn na criochan,
Bha roinn do gach tir dhiu
Fo chis duibh a' pàigheadh,
Nis o thuit na stuic fliion-f'huil,
Ris an abairt na righi-ean,
Tha na geugan bu dils' dhaibh.
Air crionadh 'na'n aobhar.
O R AN
NAM FINEACHAN GAELACH.
'S i so 'n aimsir a dhearbhar
An targanach dhuinn,
'S bras meamnach fir Alba
Fo 'n armaibh air thus ;
'N uair dh' eireas gach treun-laoch
Nan eideadh glan ùr,
Le run feirg' agus gairge
Gu seirbhis a chrùin.
Theid mathaibh na Gà'èltachd
Gle shanntach sa chùis,
'S gur lionmhor each seang-mhear
A dhamhsas le sunnd,
Bi'dh Sasunnaich caillte
Gun taing dhaibh ga chionn,
Bi'dh na Frangaich nan campaibh
Gle theann air an cùl.
'N uair dh' eireas Clann-Dòmhnuill
Na leoghainn tha garg,
Na beo-bheithir, mhòr-leathunn,
Chonnspunnaich, gharbh,
Luchd sheasamh na còrach
G'an òrdugh lamh-dhearg,
Mo dhoigh gu'm bu ghòrach
Uhaibh toiseachadh oirbh.
Tha Rothaich a's Ròsaich,
Gle dheonach teachd 'nar ceann,
Barraich an treas seòrsa,
Tha chomhnaidh measg Ghall ;
Claim Dotiachaidh cha bhreug so
Gun eireadh libh 's gach am,
IMar sin is clann Reabhair
Fir ghleusta, nach cisd gu'n bhi annt.
'S iad Clann-an-Nab an seòrsa
A theid boidheach nan triall,
'S glan cùmhdach nan comhlainii
Luchd leonadh nam liadh :