Skip to main content

‹‹‹ prev (501)

(503) next ›››

(502)
OBAIN.
'N uair a bha mi le m' ghràdh-sa
Ann an (lùthaieli nan àrd-Lheann,
'S tric a dh' èisd mi i'i 'iiiànian
Fo sgàile nan ci'aobh.
Di-dòmhnuich m' an d' fhàg mi,
A's mi coiseachd na sràide,
Thachair orm-sa mo mhàUlag,
Le 'blàth-shùilean caoin.
Their iad riut gu bheil mi òlai-,
Qu bheil mi tric 's an tigh-ùsda ;
'S mi gu'n gleidheadh an lòn thu,
Ri m' bheò, 's cha b' ann faoin.
Faiceam long a' dol dachaidh,
Gu Albainn no Sasunn,
Sgrìobhaidh mise gu m' leannan '
Gur maireann mo ghaol.
Ach ma bhitheas ini maireann,
'S tighinn sàbhailte dhachaidh,
Cha tèid mi tuille gu maiachd ;
Ni mi fanachd 's na caoil.
Thoir mo shoraidh thar sàile,
Ceud soraidh gu bràth 'uam,
Dh' ionnsaidh rìbhinn nam bàtli-shiii
Te 's feàrr leani 's an t-saogh'l.
Ma ni thu 'm pòsadh m' an tig mi,
Feuch gur feàrr e na niise ;
Na gabh ]iòitcar no misgear,
'S na gabli idir fear faoin. "''
^

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence