Matheson Collection > Clych adgof

Y Bala. 95
yng ngwerin Cymru. Os daw ei obeithion oU i
ben, bydd dydd disglaer yng Nghymru yn
amser da Duw. Pan yn gadael Bod Iwan yr
oeddym wedi penderfynu gwneyd a fedrem i
wasanaethu ein gwlad a'i gwerin. Wrth fynd
i lawr, daeth Mr. Jones gyda ni ran o'r ffordd,
a throisom yn ol i edrych arno'n araf ddringo'r
rhiw tuag adref.
Y mae'r meddyg yn ein disgwyl, a'r te.
" Uwd a Rhodd Mam fydda i'n preicribio iddo
fo, welwch chwi," ebe'r meddyg am danaf fì.
"Y mae wedi bod yn yr ysgol er's blynydd-
oedd, ond nid ydi o ddim wedi dysgu lìhodd
Mam eto ; y mae hwnnw'n deyd fod gan ddyn
gorff, heblaw enaid. Ac nid ar de y medr y
corfî fyw." Daeth llu o ddifìr hanesion, ac aeth
yr amser yn chwim. Nid oedd wiw meddwl am
fynd i rwyfo awr neu ddwy ar y llyn ; y mae
prysurdeb y dyddiau hyn yn gwneyd gorffwys-
dra'n beth sy'n perthyn i'r amser fu. Y mae
a fynno amser anhyblyg y tren lawer â'r prys-
urdeb di-ddaioni hwn ; yr oedd mab y f ren-
hines yn ei golli'r diwrnod o'r blaen, ac yn gor-
fod ymdaro gore gallai mewn ti'en pysgod. Coll-
ais innau'r tren unwaith ar adeg bwysig, er nad
wyf fab i frenhines, a gorfod i mi gyd-deithio
â sach flawd, yr hon a'm gwnaeth mor wyn a
phe buasai gwenwisg am danaf.
Grwaith anodd ydyw gadael y Bala bob am-
ser ; yr oedd yn anhawddach nag erioed ar ddi-
wedd y pi-ydnawn hafaidd hwnnw. Gwyddwn
am lawer aber ddedwydd, a chysgod dan goed
cyll ir ar ei glan ; gwyddwn Ue'r oedd y corn
carw'n tyfu ar lethrau'r bryniau uwchberi y llyn
a lle'r oedd mafon cochion ddigon yng nghysgod
y gwrychoedd; adwaenwn lawer hen gymeriad