Matheson Collection > Clych adgof

56 Clych Adgof.
arno. Yr oedd yn dir-feddiannwr yn ei ardal,
ac felly'n fwy anibynnol na'i gyd-grefyddwyr,
y rhai oedd braidd i gyd yn denantiaid i dir-
feddianwyr oedd yn coleddu efengyl arall, — tir-
feddianwyr edrychai ar y seiat fel melldith i'r
wlad, oddigerth pan fyddai eisiau cyfarfod
gweddi i rwystro'r gwair bydru ar gynhaeaf
gwlyb, neu i rwystro'r adlodd losgi'n golsyn gan
angerdd gormod gwres. Yr wyf yn cofìo un
peth am yr ysgrifennwr hwnnw, — byddai ar-
no awydd parhaus am olchi ei ddwylaw.
Byddai pasio dwfr meddal cynnes, heb roddi ei
ddwylaw ynddo, yn ormod o demtasiwn iddo.
Yr oedd arno awydd cadw pob peth yn làn.
Llawer gwaith y bum yn mynd a'i lythyrau i'r
post, gyda chyngor yn fy nghlustiau, — "Os bydd
arnat eisiau ysgrifennu Uythyr, cadw ef yn ber-
ffaith lân, fydd yr un duwiol yn rhoi bysedd
budron hyd ddim." Digon prin y niedrid ym-
ddiried y llythyrau i'm bysedd i heb ddeilen
bob ochr i'w hamddiffyn; a byth er hynny, y
mae gweled ol fy mys ar unrhyw beth yn
gwneyd i mi holi fy hun a ydyw'm cymeriad
yn peidio gadael ystaen ar y bywydau ieuainc
yr wyf yn dod i gyffyrddiad â hwy.
Hwyrach, ddarllennydd, iti glywed son am
blwyf ym mysg plwyfydd Cymru o'r enw Llan-
uwchllyn. Nid yw hynny yma nac acw, o ran
hynny ; ond am seiat y lle mynyddig hwnnw yr
wyf yn mynd i son. Ni ddywedaf ddim am y
lle, ac am y bobl ni ddywedaf ond ychydig, —
sef eu bod yn gorfod gweithio'n galed am eu
tamaid, a'u bod yn fwy crefyddol ac yn hoffach
o feddwl na thrigolion Uawer Ue y gallaswn ei
enwi. Ond y mae'r lle'n ddigon tebyg i leoedd
ereiU fel y gallwn gymeryd ei seiat yn engraifft
o filoedd o seiadau trwv Gvmru.