Blair Collection > Caraid nan Gàidheal

CAEAID NAN GAIDHEAL. 395
fiiran ; cò ach Màiri 'n uair a fhuair i a' bhoineid
chonnlaich, agus an cleòca sgàrlaid. Chunnaic mi
nach robh feum seasamh a mach na b' fhaide. Is
duine pòsda thu fhèin, a Theachdaire, agus tha 'fhios
agad nach 'eil e iomchuidh cur uile gu lèir an aghaidh
nam ban. Is priseil slth, agus bu choma leam riamh
cànran teallaich mu fhaoineis.
'N uair a dhealaich sinn air a' Ghalldachd gheall
mi sgriobhadh 'ad ionnsuidh o àm gu h-àm, mu
chuid de na cleachdaidhnean sin a bha cumanta 'n
ar dìithaich anns an àm a dh' fhalbh. Ged nach
miann leinn cuid diubh ath-ìirachadh, o'n a tha iad
gu luath a' dol air dì-chuimhn', cha-n 'eil e mi-
iomchuidh an aithris leo-san a chunnaic iad, air son
fiosrachadh na h-aitim a thig 'n ar dèigh.
'S ann air hi deireannach a' mhìos so a b' àbhaist
doibh a' Challuinn a chumail. Tha iad ag innseadh
dhomh-sa, (ach 's ann agad f hèin is fèarr a tha 'f hios,)
gu-m bheil am focal so, Calluinn^ a' ciallachadh
fuaim, gleadhraich, no farum, 's gur ann o 'n otliail
a bhiodh air na Gàidheil air an oidhche sinn a fhuair
i'n t-ainm. Bheir mi cunntas duit air an oidhche
Challuinn mu dheireadh a chuunaic mi ann an teagh-
hìch Ghlinne-deiseiridh, anns a' bhail' ud thall.
Och ! och ! b'e sin tigh a' mhànrain, 's na h-aoidh-
eachd, ge fliuch fuar an nochd a h\raichean briste.
B'e m' athair-sa pìobaire Ghlinne-deiseiridh, mar
a bha 'athair fhèin roimhe. Faodaidh mi 'ràdh gu-n
d' rugadh sinn 'n ar pìobairean ; cha-n 'eil mac a
rugadh dhoinh mu-n gann a thèid e bhàrr na cìche,
nach glac feadan cho nàdurra 's a thogas am meann
ris a' chreig. Ach mar a bha mi 'dol a ràdh — b'e
cleachdadh an teaghlaich so an tuath, 's an gillean,
gach oid' agus muim' agus co-dhalta a chruinneach-
adh air Oidhche Challuinn ; agus mar 'bu ghnàth,