Blair Collection > Aig tigh na beinne

0, a Bhuachailleau Eite, thug sibhse dlon agus fasgadh
fuar air an latha sin do iomadh aon de 'n treud a bh'air
a thoirt a suas do 'n luchd-casgraidh ! 'S ioniadh aon air
an do thilg sibh cirb d'ur n-èideadh geal mar lèine-bàis dhaibh !
Bha Raoghull a' breithneachadh ciod bu chòir a dhean-
amh. " Eilidh," ars' e mu dheireadh, " le solus latha
faodaidh an tòir tighinn air ar lorg. Tha lagan os cìonn
Allt-na-fèidh far am faigh sinn àite-falaich gus am bi e
tèaruinte dol na 's fhaide. Feuchaidh sinn tigh d' athar
a ruigheachd, agus chi sinn an sin ciod a ni sinn."
Chaidh iad bhàrr an rathaid, Raoghull an dràsd 's a
rithis a' giùlan a mhnatha thairis air na h-àiteachan doirbh.
Rinn iad còsan fo bhruaich, air ciàl cuithe sneachd.
Bha'm balla sneachd eadar iad agus an nàimhdean ; am
feadh a bha acasan cothrom air brath a ghabhail air neach
'sam bith a thigeadh a stigh do'n lag. Bha'n comas so
aca tre thuillein a rinn Raoghull le bioran. Cha robh
dlth air blàths no fasgadh ; oir bha Idir a stigh leo,
agus bha e cho math ri plaide, latha 'sam bith.
Bha iad greis ùine 's a' chòsan, agus bha Eihdh
air tuiteam 'na cadal, au uair a thog Idir a cheann, agus
bhioraich e 'chluasan.
" Cum sàmhach ! " arsa Raoghull ris, a thoirt sùil troimh
an toll-amhairc. Chunnaic e duine 'tighinn le ceum
ealamh o thaobh eile 'n lagain. Bha rudeiginn aige 'g
a ghiùlan fo chleòca. Ged a bha e liath le sneachd,
dh' aithnich Raoghull gu'm bu shaighdear e. Gun teagamh
bha e 'sireadh àit uaigneach, gu creach èiginn a chur
am falach. Thug e 'n aire do aile nan cas air au
t-sneachd ; rannsaich e le 'shùil am balla geal m'a thimchioll,
ach duine cha robh ri fhaicinn. Thàinig e 's shuidh e
air tom fo 'n chòsan.
Bha le Raoghull gu'n cual' e glaodh leinibh. Dh'
èisd e gu dil, A rithis chual' e guth leinibh ag ràdh, —
" Mamaidh ! mamaidh ! " agus an sin guth an t-saighdeir