Blair Collection > Aig tigh na beinne

NA CHUIR SINE ROIMPE.
An uair a thàinig Sine gu mothafliadh, bha Annag an
tiiathanaich a' cromadh thairis oirre, an trioblaid m' a
dèidhinn.
"Ciod a th' air tachairt'? C'àite bheil mi?" dh' fheòr-
aich i, a' suidhe suas.
"Cha 'n eagal duibh a nis ; tha sibh air tighinn chuige;"
ars' Annag le toil-inntinn : " Bha eagal orm nach robh sibh
dol a dhùsgadh tuilleadh ; " agus chum Annag an t-seann
làimh mhin 'n a làmhan beaga fhèin, 'g a sllobadh gu tlus-
mhor.
"Seadh, seadh, tha cuimhn' agam a nis," arsa Slne, "bha
ribein a dlilth ort : trobhad 's gheibh thu e."
" Coma leibh an ribein an nochd ! " ars' Annag ;
" Tha na bèisdean sin air falbh, agus faodaidh sinn ur
u-ùine 'ghabhail."
"Seadh, ciamar a thàinig d' athair dlreach 's an àm
cheart; innis domh na h-uile car," arsa Slue, aig a' cheart
àrn a' dol do 'n bhùth, agus a' nochdadh nan ribein do
Annag ; a chionn bha a h-inntinn air Moileag, agus fadal
oirre faighinn g' a h-ionnsuidh. " Ruith mise do 'n dail, far
an robh m' athair, agus dh' innis mi dha gu 'n robh na
ceàird a' dol a ghoid na bha 's an tigh agaibh, agus thàinig
e leis na giUean an tiota, 's cha do thill iad fhathast o
fhuadach nan ceàrd as an àite."
" 'S tusa, 'Ghràidh, a rinn an tùrn math dhomhsa 'n diugh.
Bheir thu leat an ribein so, — 's e 's bòidhche 'nam measg
uile — 's cuiridh tu air a' mhaighdinn-bhuana e, mar chomh-
arradh beag air an taingealachd a tha lìonadh mo chridhe
an diugh. A nis, falbh is innis do d' mhàthair gu bheil a h-
i\ì\e cùis gu math, — tha i trang, agus cha 'n fhaod i feuch-
ainn ri tighinn a nall an nochd."