Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

air. Tairg dha tioJhlac Dhè, agus
ged nach d' fhairich e riamh 'fheum
air a leithid, gidheadh gheibhear e
mar gu 'n gabhadh e gu toileach e,
mar ni a b' urrainn a theàrnadh, an
uair nach 'eil ni uaithe ach gu 'm
faigheadh e cliù.
A leughadair, ua gabh truas ri
amaideas nan daoine ud, mur 'eil thu
f hein gun chòir aun, oir mu ghabhas,
bithidh d' amaideas na 's mò na 'n
cuid-se. Amhairc a nis air na tha
cho beag ann an siìilibh nan daoine
ud 's nach gabh iad mar thiodhlac e.
Is e 'ainm a hheatha mhaireannach.
Cha-u e beatha an so bith a mhàin.
Anns an t-seadh ud tha au tiodhlac
B.\g daoinibh, maithe 'us olc, mar tha,
oir bithidh bith a ghnàth aca. Theid
na h-uile dhaoine sios do 'n uaigh ;
ach cha-n e siu am bàs. Eiridh na
h-uile dhaoine rìs, ach cha-n e sin a'
bheatha. Is e am bàs staid truaighe
iomlain ; agus cha-n e a' bheatha bith
a mhàin, ach bith le sonas coimhlionta,
Agus ma dh' f hanas an sonas ud am
feasd is e siu a' bheatha mhaireannach.
Is e so an ni airson am bheil aireamh
mhòr a chinne-dhaoine a saothrachadh
'us ag osnaich. G-ach duine a cladh-
achadh an tobair f halaimh aige fhèin,
no an t-soithich bhriste nach cum
uisge. Tha an aon ghlaodh ann,
"Ciod a ni mi ?" Is e am freagradh o
neamh, "Troimh ghràs tha sibh air 'ur
teàrnadh, trid creidimh ; agus sin cha-n
ann uaithe fèin, is e tiodhlac Dhè e."
Is e th' anns an tiodhlac so gu
h-àraidh maitheanas, gràdh, nuadh-
ùmhlachd, sìth, flaitheauas.
Is e maitheanas au ceud ni a tha o
'n pheacach, agus a dh' easbhuidh air
cha-n urrainn e a' bheatha mhairean-
nach a mhealltuinn. Cha leig pea-
caidhean duine dha am feasd dol as o
pheanas. Is earraiun dheth f hèin iad ;
theid iad far an tèid e, agus fanaidh
iad far am fau e. Ni iad dorchadas
dha am measg an t-soluis, agus uUuich-
idh iad leabaidh-di»ighne dha air
feadh na h-oidhche. Is cnuimhean
iad *n a thaobh a stigh nach bàsaich,
agus teine nach miìchar. Ciod e a'
bheatha no an sonas is urrainn bhi an
sud ? Tha am peacadh gun teagamh
milis do chuid. Tha e taitneach 's a
bheul, ach cha-a aithne dhoibh
fhathasd cho searbh 's a tha e 's a
bhroinn. Air dhuinn maitheanas
fhaotaiun, tha sinn marbh do 'n phea-
cadli, agus tha e dhuinn mar chorp
marbh, o au iarr sinn saorsa cho luath's
a dh' f haodas sinn. Tha sinn saor o a
thruaiUidheachdagusaghreimlechèile,
agus air dha bhi marbh cha-n 'eil
uachdranachd aige oirnn. Tha beatha
nuadh againn.
An Gràdh. Mar a tha 's a mhaith-
eanas, is e tiodhlac Dhè a tha an so.
Bheir e cridhe nuadh mar a bheir e
coguis shiothchail. Gheibheadh sinn
bàs air ball 'n am fàsadh an cridhe
corporra 'u a chloich. Is e siu ar cor
spioradail. Kugadh sinn le cridhe
cloiche, gun ghràdh agus gun bheatha
mar chlach. Ach an uair a bheir
Dia maitheanas, bheir e mar an ceuilna
cridhe nuadh fo bhuaidh a ghràidh
mhoir sin leis an do ghràdhaich esan
sinn air tiàs. Air chor 'us gu 'm bheil
cudthrom a pheacaidh a luidhe &tigh
oirnn air tighinn gu bhi air atharrach-
adh gu cumhachd mi^r gràidh a sruth-
adh a mach uainn a dh' iounsuidh
Dhè agus ar coimbearsnaich. Is e an
gràdh so a dhuais fhèin. Faodaidh e
fulaug agus fulang fada, ach cha-n
fhuiling a shonas. Mar Dhia fèin do
'n ainm an gràdh, is e an ni ceudna e
a ghnàth, 's na h-uile àite, na h-uile
linn, agus 's na h-uile h-inbhe agus
suidheachadh. Agus air dha bhi 'n a
aon e fhèin, ni e aoa de na h-uile
cosmhuil ris fhèiu. Is sonas agus
beatha a bhi 'g ar faireachadh fèin air
ar tarruing le a chordaibh. Tha beatha
aig an leanabh a dh' fhairich e na 's
f haide na th' aig an t-seanair nach d'
fhairich riamh e. Ni so an t-òti-ach
na "s fearr na 'n bàchairt, agus an deoir
na 's sona na 'n rìgh, agus bàs na 's
soilleire na a ghrian agus ciio saor o
ghath ri aingeal, agus an uaigh cho
taitneach ri geata neimh.