Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

leliobhali orm " gun d' ol mi de f hion
an amhluaidli."
B' e an ath la an t-Sàbaid, ach cha
b' urrainn mi a chionn m' eudach bhi
cho bochd, dol do 'n eaglais. Ghabh
nii uime sin laoidhean Chonper, an
leabhar a b' f hearr, shaoil mi, a bh' agam
'iis nach robh Biobull agara. Ann a bhi
leughadh an roimh-i'adh a sgriobhadh
le Mr Eoin Neiiton, chunnaic mi
sgriobhta, rau 'n daine uadiirra, gun
tugadh e a bheatha fèin 'am nialairt
airson beatha coin." Bhuin sud riura ;
oir is minic a dheanaiun fhein e.
Ach bhuin ni eile rium na 's mo no
sud, gum "b' iongantach leisfèinagus
le a charaid carson a bha iad cho
truagh fada gus am fac iad gun robh iad
beò gun Dia anns an t-saoghal."
Thainig na briathran ud, Gun Dia
anns an t-saogliaV' thugam le curahachd
o neamh ; rainig iad m' anam a stigh ;
b' eigin domli sud aideachadh dhomh
fèiii. Cha robh fios agam aig an àm
gur ann as a Bhiobull a thugadh na
briathran ud. (Eph. ii. 12.)
Bha ainm luachmhor Chriosd a sior
fa chomhar m' inntinn air an la
shònraichte ud. Carson, ars' raise,
an smuainichinn air ainm air an d'
rinn mi leithid de thàir? Cha do
chuimhnich mi air fad chuig bliadhna
ach a chum sgeig a dheauamh air !
Gidheadh dh' fhan e 'n am inntinn,
agus leagh e m' anam. " losa Criosd !
losa Criosd !"
Bha mi iarrtuinneach air Blobull
fhaotainn; ach leis cho bochd 's a bha
mi, cha robh rathad agam air. Air
an ath Dhèmairt chuireadh au leabhar
beannaichte do 'ra ionnsuidh ; agus o
nach robh earbsa agam ris o an neach
a chuir thugam e, mheas mi gum b' e
tiodhlac Freasdail Dhè e, agus ghabh
mi e le mòr aoibhneis. Air dhomh
nis a bhi mar leanabh beag, shaoil
leam mar a bha an leabhar agam 'n
am laimh, " Ce b' e a theagaisgeas
Dia dhomhsa 's an leabhar so, gabh-
aidh mi ris. C' aite an toir mi suil
an toiseach ? Euigidh mi losa Criosd."
Chaidh mi troimh na Soisgeulaich,
agus an sin leugh ml leabhraichean
eile an Tiomnaidh Nuaidh, anns an d'
f huair mi sobis, neart, agus sòlas do
'm inntinn. B' iongantach leam gun
robh mi riamh'n am mhichreidmheach.
Thainig am Biobull gu bhi gach
la na 's luachmhoire do m' anam.
Thoisich mi air ùrnuidh ann an ainm
losa; a guidhe gun soillsicheadh e mo
thuigse, gun deavbhadh e orra rao
chionta, agus gun raaitheadh e rao
pheacadh. A chlach a dhiult rai cho
fada, b' e nis clach-chinn na h-oisue.
" Is e an Tigbeam a rinn e."
B' iongantach na nithean a thug an
toiseach air ais a dh' iounsuidh tigh
an Tighearna rai. Ach b' iongantaiche
no sud an steidh-teagaisg ghabh am
minisdear. Is e bh' ann, " Am bi
sibhse mar an ceudna 'n 'ur deisciob-
luibh aige"? Cha b' urrainn mi
innseadh ua dh' fhairich mi mar a
thubhairt mi rium f hein, "A Thigh-
earna bheaiaiaichte, b' e mo mhiatin
bhi 'n am dheisciobul agad!" Dh'
fhaibh mi a dh' ru-uuidh 's a thoirt
buidheachais do Dhia airson mo thoirt
air ais a dh' iounsuidh nam meadh-
onan.
Goirid an deidh sud ghabh mo
mhac òg a glirùracb. Lion eagal mi
nach tigeadli e as, agus bha cùram
mòr orm mu 'anam. Dh' èigli mi ri
Dia airson trocair. Dh' iarr mi air
oidhche 'us la coir a thoirt duinn anu
am "fuil phriseil Chriosd;" oir bha i
priseil an sud. Loisg rai rao dhroch
leabhraichean 'us phaipeirean. Air
an ath f heasgair bha mi 'n am f hianuis
an uair a thainig a chrioch sholamach
aii',
Chleachd mi nis adhradh follaiseach
a fhrithealadh. Fad iomadh Sàbaid
b' iongantach leam cho dlù 's a bha an
teagasg a cìiuala mi ri teagasg a
Bhiobuill. Ach bha cuid de shear-
raoinean ro fheumail do 'm anam, gu
h- araidh, searmoinean air na focail : " Is
aithne dhorah co anns an do chreid
rai : agus is dearbh leam gur urrainn
e sin a dh' earb mi ris a choimhead
mu choinnimh an la ud." " Is e a