Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

nam bitlieadh do ghiiìlan naomh agus
caithriseach, — nam bitheadh tu mar
iobairt ceangailte ri altair Dhe ? Dh'
fhaodadh mnathan mar so na daoine
aca a chosnadb, an uair a chi iad an
conaltradh geanninuidh maiUe ri eagal ;
dh' fhaodadh parantan an clann a
chosnadh an uair a chitheadh iad
naomh agus sona iad ; is minic a
choisinn clann am parantan mar so do
'n Tighearn. A sheirbhisiche, dean-
aibh maiseach teagasg Dhe 'ur Slàn-
uidhir anns na h-uile nithean ; deal-
raicheadh 'ur solus am fianuis dhaoine.
Ob, cha-n 'eil buaidh air aon ni mar a
tha air caitheamh-beatha naomh.
3. Dh' fhaodadh sibh tearnadh
dhaoine eile iarraidh. Ma thugadb sibh
fein gu Criosd, is aithne dhuibh gu
bheil ifrionn ann, — gu bheil daoiue
gun aithbhreith 'dol le cabhaig ann :
gu bheil Slanuidhear ann, agus gu
bheil e a feitheamh airson pheacach
a ghnàth. Nach b' urrainn sibh
tuilleadh a dheanamh chum peacaich
a thearnadh ? Am bheil sibli a
deanamh na dh' f haodadh sibh ? Tha
sibh ag ràdh gu bheil sibh ag ùrnnidh
air an son ; ach nach e a cheilg a bhi
ag ùrnuidli, — agus gun ni tuilleadh a
dheanamh ? An eisd Dia ris au
ùrnuidh ud ? Nach 'eil eagal oirbli
gur ann a ui ùi-nuidh gun saothair
Dia a bbrosnuchadh. Tha sibh ag
rùdh nach urrainn sibh labhairt, a
chionn'usnach'eilfoghlumagaibh. An
seas an leithsgeul ud 's a bhreitheanas ?
Am bheil feum air foghhim chum inn-
seadh do pheacaich gum bheil iad ann
an cunnart sgrios? Nam bitheadh an
tigh 'n a theine an iarradb e foghlum
chum an luclid-codail a dhùsgadh ?
Toisichibh aig a bhaile. Nach f haod-
adh sibh tuDleadh a dlieanamh chum
muiuntir 'ur tigh fein a thearnadli ?
Ma tha cUmn no seirbhisich ann, an
d' rinn sibh na dh' f haodadh sibh air
an son ì An do chleachd sibh na h-
uile meadhon chum an fhìrinn a chur
fa 'u comhair, clium an cur fo theagasg
glau, agus an toirt gu peacadh a leig-
iad a dh' fhaodadh tu a thearnadhj eadhdhiubhagusùrnuidha dheanamhl
Ghràdhaich i bochdan Chriosd, 'us
bha i caoimhneil riu, gun teagamh,
ach bu mho a gràdh do losa. Air _a
cheann beaunaichte a bha gu bhi^ air
a chrùuadh le droighiun 'an ùine
ghoirid— air a chosaibh beannaichte a
bha gu bhi air an tolladh le tairgnibh,
dhoirt i an ola luachmhor. Is ann
mar so a bhuineadh dhuinne a dhean-
amh. Ma thearuinn Criosd sinn,
buinidh dhasan ar gràdh a 's mo. Is
maith gfìidh a thoirt do na deiscio-
bluibh, us d' a theachdairibh, 'us d' a
bhochdaibh, ach is ann da f hèin is mo
a bhuiueas e. Cha-n urrainn sinn a
cheauu a ruighinn a nis, no a chosau
'uugadh, ach is urraiun sinn hiidh sios
aig a chosaibh agus 'ur gràdh mòr a
nochdadh dha. Bu bheag aig losa an
ola-ungaidh — ciod e th' ann am beagan
ola-ungaidh do Tiigh na Gloire? Ach
is e an cridhe gràdhach, air a dhoirt-
eadh a mach — is e an tadhradh, am
moladh, an gràdh, agus an ùrnuidh a
thig à cridhe briste a chreidmhich,
a tha luachmhor aig Criosd. Is e an
cridhe nuadh am bocsa alabastair a
tha ionmhuinn aige.
Oh, abhraithre, nachb' urrainn sibh
tuilleadh a dheauamh air an doigh so ?
Nach f haodadh sibh tuilleadh ùrnuidh
a dheanamh airson an Spioraid, gun
tigeadh e oirbh fhoin, air ministear-
aibh, air pobull Dhe, agus air saoghal
caillto ? Is maith le losa deoir agus
ìirnuidhean o chridhe briste.
2. Dh' fhaodadh sinn caitheamh-
beatha na 's naoinih a bhi againn. Tha
naomhachd a chreidmhich mar am
f àile a 's cùbhraidh. An uair a tha
creidmhcach naomh a dol troimh an
t-saoghal, hin de na Spiorad, air a
dheauamh tuilleadh 'us 'n a fhear-
buaidh, tha am faile-cùbhraidh a lion-
adh an tigh, " Tha e mar gun robh
aingeal a crathadh a sgiathan." Nam
bitheadh an saoghal làn chreidruheah
bhitheadh e mar leabaidh làn spios-
raidh ; ach, oh ! cia tearc na creid-
mhich aig am bheil f àile nam flaith-
eanas air an siubhal ! Cia lionmhor