Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

eamli an Spioraid, " geur agus curah-
achdach."
" A dhuine " ars' esa la, " tha thu
'g am f hàgail truagh. Cha-n eil thu
a labhairt ri daoiuibh eile mar sin,
am bheil?"
Bha sùil Dhè 'g a leantuinn 'n a
shlighe sheachranaich air fad, agus bha
am comharraichte a phiUidh nis air
teachd. Is e an Tighearn fèin a rinn
e uile. Bu thaitneach an sgeul a
chhiinntinn o 'bheul fèin agus na deòir
a sileadh o a dha shùil ; agus cha-n
ionnan bhi 'g a leughadh au so gun
an fhaireachaidh agus gun na deòir
air na gruaidhean dubha, Ach feuch-
aidh mi r' a thoirt seacbad mar a dh'
fhaodas mi, 'n a dhoigh fèin.
" Co bha 'labhairt riut, Philip 1 "
thubhairt mi ris la ann a cheardaich
bhig far an d' fhnair mi e le beul
fosgailte agus cridhe farsuinn a moladh
an t-Slanuidhir.
" Cha robh neach air bith a labhairt
riumsa an tràthsa; ach innsidh mi
dhnibh uile e. Air maduinn Demairt
an deigh mo bhiadh-maduinne, ghabh
mi am Biobull, agus leugh mi earrainn
bheag de shoisgeul Eoin 's an treas
caibdeal. Aoh mar a leugh mi thainig
stnuaiu uamhasach a stigh do 'm
inntinn ; bha a ghath annam mar
shnathad seillein, agus thug e orni
nach b' urrainn rai tuiileadh a
leughadh."
" Ciod e an smuain a bh' ann,
PhiHp?"
" Is ann a thoìsich e mar so. Chunn-
aic mi gu 'm bu duine maith
Nicodemus, maith thairis ormsa, ach
cha b' urrainu esan 'bhi air a thearnadh
gun aithbhreith ; aj;ii3 thubhairt mo
clioguis rium ; 'Ciod a thig de thruagh-
an mar athathusa?' Bha fios agam
gu 'n d' fheuch mi ri bhi maith ; agus
ged nach d' rainig mi fhathasd air,
shaoil leam gu 'n ruiginn uaireigin
air ; ach a bhi air mo bhreth a rìs, cha
d' fheuch mi ri sin riamh. Cha do
srauainich mi idir air, agus cha do
thuig mi ciamar bha e gu bhi ; agus
gidheadh mar bitheadh e ann cha-n
fhaodainn rioghachd Dhè 'fhaicinn.
Bha mi fo amhhiadh, agus cha chuimhne
leam co dhiubh leig mi tuiteam do 'n
leabhar no an ann a thilg mi uam e ;
ach dhealaich mi ris, agus chaidh mi
mach dh'f heuchainn am faighinn saorsa
o 'n eagal a thug e orm. Ach cba b'
urrainn mi. ' Ud ' ars' mise, ' is ni faoin
a th' ann.' Ach thubhairt ni 'n am
chridhe, 'cha-n e, 's e an fhirinn a th'
ann.' Chaidh mi stigh do 'n cheardaich,
agus dh' fheuch mi r' a chur as mo
chuimhne, ach cha rachadh leam; is ann
a dh' f hàs mi na 's miosa, cha robh mi
riamh 'an Inithid a chor roimhe. Ma
fhuair neach riamh blas air ifrionn,
f huair mise e air Demairt 'us mi 'n am
sheasamh le'm ord 'am laimh fa chomhair
nah-inneinan sin, agusmi 'n am fhollus
mòr le uamhas. Bha ifrionn a fosgladh
a beoil dhomh, agus mise dìreach 'dol
stigh ann, agus cha robh na rinn mi a
chionn thribliadhna'usda f hichead ach
a carnadh peacaidh air mo cheann.
'Och!' ars' mise, 'bu mhaith mu 'r d'
rugadh riamh mi ! ' B' eagallach mo
chor ! Cha b'urrainn mi a ghiììlan ;
agns 's ann cliròm mi sios air mo
ghliìnaibh 's an oisinn am measg a
ghuail, (bha greis o nach robh mi air
mo ghlùnaibh roimhe) agus dh' èigh mi
airson trocair.
"Is e mo bharail cuideachd gu' n d'
fhuair mi e. An uair a bha mi a
cromadh an sud, gun f hios ciod e bha
mi ag ràdh, thainig solus iongantach
a stigh do 'm inntinn. Chunnaic mi
nithean na 's soilleire no chunnaic rai
riamh iad. Dh' aithnich mi riamh gu
'n robh mi olc gu leòr, agus b' e mo
rùn gu'm bithinn na's f hearr uaireigin ;
agus ge 'd nach d' rainig mi fhathasd
air, fhuair mi coire dhorah fèin airson
nach robh mi dùrachdach gu leòr, agus
shaoil leam an ath uair a dh' f heuchainn
ris gu 'n d' thugainn oidheirp a dheanadh
an gnothuch. Ach cha-n f haca mi gu's
an robh mi air mo ghlimaibh, gu 'n
robh e seachad air sud mar tha ; seadh,
ged a b' urrainn mi mi fhein a dheau-
amh na 's fearr nach bithinn ceum na
's fhais'fe air an ni, oir bha mi cailUe