Blair Collection > Cuairtear nan gleann âo Mhâairt 1840 [-March 1843]

1842.] Searmon. 229
cliuireadli am niaide suarach a bha Ian do dliurragan innte 'nuair
bha iad 'ga togail. Cia inur an call a tliaiiiig an lorg an ni fhaoin
so! 'S nior an call a thug an durrag fliaoin so, 's an aon niliaide,
mu'n cuairt ! Cia mend an t-olc a dh'fliaodas aon duin' a dhean-
amh le aon drocli gniomli ! — gniomli do reir coltais faoin agus
suarach, cosinhuil ris na rinn esan a chuir an aon inhaide nach robh
fallain air fiiarach-tarsuing na luinge.
Bha balachai! beag a coimhead an achaidh air latha grianach
fogliaraidli. Tha e 'faicinn ni beag cruinn air an lar, cosinhuil ri
ubh. Tha e 'ga togail, agus 'se th'ann cno dharaich; agus an
deigh dha a giulan car tamuil, tha e 'ga tilgeadh air f'albh, gun
suil ttiille na dlieigh. Tha ainmhidh nior trom air saltairt air a'
chno dharaich, agus 'ga cur a slos do'n talamh, gun nihothachadh,
gun f liios ciod i. Tha i air a folach 'san talamh fad a' gheamli-
raidh. 'San earrach tha i a' fas, agus da dhuilleag blieag ghorni
ag eiridh suas aiste. Fad ceud bliadhna tha i a' fas. Tha al a'
tighinn, a's al a' falbh. Tha doinionn a's fuachd a' tighinn o am
gu am, ach tha 'chraobh dharaich a' cinntiiin. Tha i ri am mar
chraoibh nihoir: cha'n 'eil a leitliid sa' choille gu leir. Tha i air
a gearradh sios — air a cuir gu feum ann an Ining a tha 'seoladh o
thir gu tir, o dhuthaich gu duthaich. Faic i gu uaibhreach, 's a'
bhratach ard air barr a' chroinn. Tha i a' cuir onoir air an duth-
aich do'm buin i. O so tuig cia mor an ni a dh'fliaodas tachairt o
nithe beaga faoin. Co, air dha cno dharaich a thogail 'na laimh,
a b'urrainn smuaineachadh gu'n robh craobh mhor dharaich ri fas
aisde, agus gu'n giulanadh an aon chraobh sin, a chuireadh fodha
air tuairmeis, do cnothan na thogadh mile mile craobh o linn gu
linn. Mar so faodaidii frith agus coille mhor eiridh o aon chno
dharaich, a chuireadh fodha le ainmhidh gun tuigse air tuairmeis.
Tuig, mata, cia mor na nithe 'dh'fhaodas tachairt o uithe beaga
faoin.
Tha 'mhiann orm so a nihineachadh ni's mo, air dhoigh 's nach
di-chuimhnich sibh e ; oir faodaidh so mor flieum a dheanamh
dhuibh ri 'ur beatha, ma chuimhnicheas sibh e.
Bha long mhor, Ian do bhathar hiachmhor, 'tighinn dachaidh a
rioghachd fad as do chala araid ann am Breatunn. Bha i ann an
Innsean na h-airde 'n ear fad da bhliadhna. Bha diiil a nis aig an
sgiobair agus aig na seoladairean gum biodh iad dachaidh ann an
latha no dha, agus gum biodh iad maille ri'n cairdean 's an teagh-
laichean. Chuir iad orra an t-aodach bu riomhaich' a bh'aca. Bha
'ghaoth leo. Bha'n long siubhal troimh 'n fhairge gu luatli,
'iiiarcachd an aghaidh nan tonn gu reidh siubhlach. Mar bha iad
a' dluthacbadh air a' chala, chuireadh fear de na seoladairean gu
barr a' chroinn a dh'amharc rompa, a dh'fheuch am faiceadh e an
tigh-soluis. Bha'n tigh-soluis so air creig araidh, astar beag o
bheul a' chala d'an robh iad a' trial. Ghlaodh an seoladair o bharr
a' chroinn, '* Tha'n solus calg-dhireach air thoiseach." Rinn uile
mor ghairdeacbas, an dull gu'n robh iad co dluth d'an dachaidh. —