Languages & literature > M. Tullii Ciceronis orationes selectæ

34 ORATIO
Sed jam hoc lotum omitto, non tam ut ne offend am
tuas patientissimas aures, quam ne Tubero, quod nun-
quant cogitavit, facturus fuisse videatur. Veniebatis
igitur in Africam provinciam, unam ex omnibus huic vic-
loriiE maxime infestam: in qua erat rex potentissimus,
inimicus huic causae, aliena voluntas, conventus firmi
atque magni. Quaero, quid facturi fuissetis ? quanquam,
quid facturi fueritis, non dubitem, cum videam, quid
feceritis. Prohibiti estis in provincia vestra pedem
ponere, et prohibiti, ut perhibetis, summa cum injuria.
Quomodo id tulistis ? acceptae injuriae querelam ad quem
detulistis ? nempe ad eum, cujus auctoritatem secuti, in
societatem belli veneratis. Quod si Caesaris causa in pro¬
vinciam veniebatis: ad eum profecto exclusi provincia ve-
nissetis. Venistis ad Pompeium. Quae est ergo haec apud
Ca'sarem querela, cum eum accusetis, a quo queramini
vos prohibitos contra Caesarem bellum gerere? Atque
in hoc quidem vel cum mendacio, si vultis, gloriari per
me licet, vos provinciam fuisse Caesari tradituros, etiam-
si a Varo et quibusdam aliis prohibiti essetis. Ego autem
confitebor culpam esse Ligarii, qui vos tantae laudisocca-
sione privaverit. Sed vide, quaeso, C. Caesar, constan.
tiam ornatissimi viri, L. Tuberonis: quam ego, quamvis
ipse probarem, ut probo, tamen non commemorarepi,
nisi a te cognovissem in primis earn virtutem solere lau-
dari. Quae fuit igitur unquam in ullo homine tanta con-
stantia ? Constantiam dico ? nescio, an melius patientiam
possem dicere. Quotus enim istud quisque fecisset, ut a
quibus in dissentione civili non esset receptus, essetque
etiam cum crudelitate rejectus, ad eas ipsas rediret?
Magni cujusdam animi, atque ejus viri est, quem de sus-
cepta causa, propositaque sententia, nulla contumelia,
nulla yis, nullum periculum posset depellere. Ut cniosi