Skip to main content

‹‹‹ prev (157)

(159) next ›››

(158)
142 Lo'n Leaghthora, Sith agus Slainte
ioc-sklainteainhail; amhluidh an leabhar Psalxn-so
Dhaibhioth, ata na liaghais air nil© anshocair na
n-anma. Ata an saoghal agus gach beo-chreatuir da
bfuil ann, na chlarsigb: an duine, ’s© as clairseoir agus
duanair©, cbum moladh an mor-Dbia mirbbuileach do
sheinm; agus ata Daibhidb do ghna mar fhear de’o
chuideacbd bbias mar so ag caoin-chaint gu ceolmhor mu
n-ard-Ri.
Achd cheana, chum nach tuisleochadh t’inntinn ag
leaghadh an 109. Salm, no codcha d’a leith©id eil©, tuig
nach caineadh no aoire na n-daoine as ciall spioradalta
dhoibh sud, achd guidheacha a mhain an aghaidh
©ascairde na n-anma, bhias d’ar brosnughadh agus d’ar
breugnughadh chum lagh De chur a neimh-shuim: Nior
ghabh fos achd an ainbfhiosach faighidheacht ar ludais
no a chosmhuil ©ile, a riocht guidheacha coitchiondx.
Is ceaduighteach ge ta, a iarraidh mar aithchoinnidh ar
Dhia gun mfrunn agus mi-ghniomh luchd uilc a leig-
mhail ar bhuil an aghaidh na h-Eagluisi agus na
n-gcreidmheacha: agus tair© sin a fhuraileadh, smachd
seimh aimsiordha theachd ar an tru, d’a cheartughadh,
agus los gabhail roimh a sgriosadh siorraidh ; amhuil do
nf deagh-Ieremias air fein C. 10. R. 24. Is dual fa-
dheoigh do na firenibh na h-innil ciuil ata ainmight
’sna salmoibh a thuigsinn ar gleus bhruideadh
neamhdha, de chumhachaibh spioradadha an anam,
chum Dia do ghlorughadh.
Do chuir sinn an t-saothair-s© an uaim, a
m-briathraibh soagtha, athchumair; ar chomh-bheag
■oorrachas is a bfeidir linn. Gabhsa de t-uaisle
phrionnsamhail, mar dh©agh-fhlaith ghrianda, leith-
sgeul ar n-uireasbhuidh, gun bheith codarsna, contrar-
dha. Ni caire ar neach Dia dh’onorughadh mar is