Ossian Collection > Tuilleadh dhuilleag bho m' leabhar-latha mu chunntas mo bheatha anns a' Ghaidhealtachd

BHO m' leabhar-latha. 7
Dhiùc chaoimh." Bha na ceart dhaoine aige an sin
a bh' ann air an latha thoilichte a bh' againn dà
bhliadhna roimh sin. Dh' fheòraich e am faodadh
iad aon iolach a thoirt mu 'm falbhainn, agus air dha
cead 'fhaotuinn chaidh e ihèìn air an ceann. ! cho
cianail 's a bha 'n iolach sin dhòmhsa ! 'us mi 'cuimh-
neachadh air an àm a dh' fhalbh, an uair bho chionn dà
bhliadhna a bha mo ghaol leam, agus e cho làidir
fallain, agus mise cho aoibhneach 'n a chuideachd.
Bha mi 'tòiseachadh ri faotuinn thairis air mo bhròn
air son bàs mo mhàthar ghràidh, 'us sinn ag coimhead le
'leitheid a dh' fhiughar ri iomadh turus sòlasach a bha
sinn an dùil a ghabhail an cuideachd a chèile anns na
bliadhnachan bha romhainn. Bha an Diùc an uair sin
cho slàn 'us cho làidir, choisich e leinn fad an rathaid,
stad sinn aig crìoch na h-oighreachd aige fhèin far an d' òl
iad uile ar deoch-slàinte. Thug e an sin cuireadh cridheil
dhuinn gu tighinn a rithist cho tric 's bu mhiann leinn.
Mu 'n do dhealaich sinn, thug e fhèin agus a dhaoine
iolach àrd a rèir cleachdadh nan Gàidheal, agus cho-
fhreagair an sluagh againne a' chaismeachd le aoibhneas.
Bha pìoban mor a' nuallanaich mu 'n cuairt dhuinn, agus
gach ni cho làn aighir, agus maise ! Bha mise — mar
nach bu cliòir dhomh — air mo thogail, a' smuaineachadh
air na sòlasan de 'n t-seòrsa cheudna a bha romham.
! cho beag 's a tha dh' fhios agaiun air na tha air
thoiseach oirnn, cho neo-chinnteach 's a tha ar beatha,
bha mo chridhe lagsa glè iosal an diugh, ach bha mi cho
duilich airson an Diùc bhochd ^ 's gu 'n do chuir a bhi
1 Dh' èug e latlia no dhà au dt^igh na sean bhliadhn' ùire 1864.