Hew Morrison Collection > T-eileanach

AN T-EILEANACH, 299
'us i 'sealltainn air Pàruig amaclan, 's e 'n a shuidhe mu
'coinneamh air taobh eile an tighe.
Cha 'n fhuirich i fad' agam-sa, arsa Pàruig.
Thuirt an Inch 's i aims an toll,
Dè do naigheachd a' chait ghlais ?
An Cat.— Càii-deas 'us comunn, 'us gaol,
Faodaidh thusa tigh'n a mach.
An Luch. — 'S eòlach mi mu 'n dubhan chrom
Tha agad ann am bonn do chaa,
Mharbh thu mo phiiithrag an de,
'S chaidh mi fèin air èigiun as.
An Cat. — 0, cha mhise 'bha sin idir,
Ach cat glas uigh'u Dhomhuuill ruaidh,
Giomanach a' bhail' ud sliuas,
'S àbhaist dha bhi ruagadh chearc,
Bheireadh e 'n fheòil as a' chliabh,
Blieireadh e 'n t-iasg bhar na slait,
Bheireadh e 'n t-siiil as an ian,
'S bheireadh e 'm bian bhar na neas.
An Ltjch.— Tha giomanach nigh'n Dòmhnuill ruaidh,
A cheart cho uasal 's a tha each,
Ach dh' ionusaich mise beagan gliocais,
'S fuirichidh mi 'nis mar tha.
Cuiridh mi.se Struileag gu Sine.
Dh' fhaodadh i dol gu caladh bu mheasa, arsa bean
an tighe. So a Shine, tha sinn a' f eitheamh ort. Ma ta
arsa Sine, chuala mise aì^ mo mhàthair — cadal sàmhach