Hew Morrison Collection > T-eileanach

AN T-EILEANACH. 265
" Bu choir dha fhein sin," arsa Dùghall Ban, " a
chionn bha Eogban Chaluim gle chàirdeach dha. Ach
cha robh neach beo 's an àite air an robh cuimhne aige
ach seann Anna nighean Eòghain,"
" 0, nach fhaca mi e fhein agus i fein agus a làmh
'n a achlais agus am bata aice anns an làimh eile, agus
iad a' sràideamachd a sios gu Creagan-a-Bheithe,"
arsa Maireavad ; " bha iad ag ràdh gu 'n robh iad a'
suiridh an uair a bha iad og."
" Bidh iad ag radh moran," arsa Dùghall Ban, " ach
bheir mi dhuit, a Bhuachaille, òran Iain Mhic-Ghuaire,
cha chreid mi gu 'n cuala tu roimhe e."
"Oran a rinn e fhein, no oran a rinueadh air a shonl"
ars' am Buachaille, agus e a' caogadh ri Eòghan Og.
" Coma leat cia mar tha gin, ma chluinneas tu an
t-òran," arsa Dùghall, agus e a' toiseachadh air na rann-
an a leanas mu 'n t-seann duin'-uasal so a thàinig aon
uair eile a shealltainn tir a dhiithcbais agus diithaich
oige :—
ORAN IAIN MHIC-GHUAIRE.
Air Fonn. — " Air faillirin, illirinn, uillirinn, o ho ro, laoidh.
Mi am shuidhe leam fhein air a' chreagan,
Far an trie robh mi beadradh 's mi og,
Le m' choimpirean fhein 's siiin a' farpais,
Measg chuirteag, 'us leacag 'us òb ;
Tha gach amar 'us gaineamh 'us sàile,
'S a' chaisle a' snàmh mar bu nòs,
Ach cuideachd mo ghaoil 's mo luchd-àbhachd,
Cha till ris an làraich ni 's mo.