Hew Morrison Collection > Celtic garland

180
ann an aon lide d' a onair agus d' a fhirinn. Cha
dean e sin, mo thighearna; tha mi cho cinnteach
as a dhiUseachd 's a tha mi gu bheil mi fein beò
ann an so. Ach tha uii ag aslachadh air na
diathan àrda gu 'n caomhain iad araon beatlia
agus treibhdhii'eas mo charaid Damon. Eiribh
'n a aghaidh, a ghaothan na h-iarmailt, bacaibh
deine agus braise a dhichill chliiiitich, agus na
fuilingibh dha tilleadh gus an deigh dhomhsa Ic
m' bhàs a bheathasan a shaoradh — a bheathasan
a tha mile uair na 's luachmlioire na mo bheatha-
sa ; na 's luachmhoire d' a mlmaoi ghràdhaich,
d' a leanabanan caomh, d' a chàirdean, agus d' a
dhuthaich. Bu mhiosa leam gu mor na 'm bus
gu 'n tilleadh mo Dhamon caomh an am gu
fulang e fein." Bha Dionisius fo fhiamh agus
air a lionadh le ioghnadh le uaisleachd nam
briathar so, agus leis a' mhodh anns an do
labhradli iad ; mhothaicli e a chridhe air a bhual-
adh le plathadh d' an fhirinn ; ach bu mho bha
de imchcist na de thaiseachadh 'n a inntinn
uaibhrich. Thàinig an latha dMasach. Cliaidh
Pitias a thoirt a mach, agus le freiceadan de
shaighde;tran air gach taol>h dhe, choisich e le
ceum aotram, agus a ghnùis suidhichte, ach gun
smuiarean, a dh-ionnsaidh an àite anns an robh
a' bhinn ri 'cur an gniomh. Bha Dionisius
cheana an sin 'n a shuidhe ann an carbad greadh-
nach, àrd, air a tharraing le se eich. Bha a
ghniiis fo throm smuain, agus a shùil a ghnàth
air a' i>hriosanach. Thàinig Pitias air aghaidh
gu h-aotrom, iallagach, agus air dha seasamh car
tiota ag amharc gun eagal, gun fliiamh air inneal
a bhàis, thionndaidh e m' an cuairt agus labhair
e mar a leanas ris an t-sluagh : " Tha m' virnaigh-