Matheson Collection > Clych adgof

io8 Clych Adgof.
y got yn dynn iawn ani f 'ysgwyddau. Ni fi»
dim rhyfedd yn ystod yr arhoiiad. Ni ches
gyfle i ymddisgleirio, ond ni freuddwydiais am
drychineb.
Yr oedd gennyf ddiwrnod neu ddau i aros
am y rhan dafod leferydd o'r arholiad. Un
noson eis gyda chyfaill i un o gyfarfodydd Cym-
deithas Dafydd ab Gwilym. Collais fy holl
ofidiau yn y cyfarfod hwnnw, a theimlais fod yn
werth i mi ddod i Rydychen, pe i ddim ond
profì gwladgarwch aelodau y gymdeithas hon.
Prynnais ddarlun o'r aelodau, i'w gadw'n
ofalus, fel y gwelai fy wyrion y gwyr enwog y
cefais yr anrhydedd o fod unwaith yn eu mysg.
Daeth dydd tafod leferydd. Responsions yw
enw yr arholiad ; ond " Smalls," neu y " Fach,"
y gelwir hi'n gyffredin. Cefais fy hun am y
bwrdd a thri arholwr, pob un yn edrych arnaf
yn ddwys. Dechreuasant fy ymlid drwy droion
diddiwedd yr afreolus ferfau Groeg. Bu-
asai'n well gen i orfod rhedeg trwy yr afreolus
enwau na'r berfau ; ond nid myíì oedd i ddewis,
ysywaeth, yn y Fach. Y mae'n ddiameu gen-
nyf fod yr arholwyr wedi clywed ffurfiau na
chlywsent erioed o'r blaen, y dydd hwnnw.
Ymgynghorasant yn ddistaw, ac yna rhoisant fi
wrth fwrd'd, gan ofyn i mi droi darn o bapur
newydd Saesneg i'r iaith Ladin. Nid oeddwn
yn hollol sicr beth oedd hyn oll yn feddwl ; ond
meddyliais am arddull a miwsig, yn hytrach nag
am ramadeg, wrth gyfieithu^ — gan ochel ffurfiau
a moddau nad oeddwn wedi cael rhesymau digon
cryfion dros gredu, hyd yn hyn, eu bod yn dda i
ddim yn v byd. Dywedodd yr arholwyr, wedi
darllen fy Lladin, na thrafferthent fi ymhellach.
Tybiwn fod hyn yn arwyddocaol iawn.