Blair Collection > Eachdraidh Ioseiph, mhic Iacoib

EACHDRAIDH lOSEIPH. 127
caoimhneil mu thimchioll ar slainte o'n chunnaic
e roimhe sinn ; gu sònruichte mu thiomchioll
ar n-athar aosmhoir, ar mnathan agus ar sliochd ;
'an aon fhacal, air leinn gu'n robh na h-uiread
chùram aige dhinn 's ged a b'e ar bràthair e.
Cha'n urrainn duit a smaointeachadh an tlachd
leis an d'amhairc e oirnn, agus an fhàilt a
chuir e air ar bràthair Beniamin. Cha 'n e
mhàin gu'n d'thug e airgiod ar sìl duinn air ais,
ach bu deònach leis am barrachd airgid agus
culaidh aodaich a thoirt do gach fear againn,
agus do Bheniamin thug e tri cheud bonn
airgid agus cùig culaidhean rìomhach, osbari
air gibhte luachmhor dhuitse, a nochdas sinn
duit sa mhadainn am màireach.
Gru ma beannaichte gu'n robh an Tighearna
Dia ! arsa lacob, a thug dhuibh na h-uiread de
dheadh-ghean an sùilibh an duine. Agus
gu'n robh gach caoimhneas a bhuilich e oirbhse,
a mhaca, air an ath-dhìoladh dha a dheich
uiread, le Dia cumhachdach lacoib ! Bu bheag
m' aobhar eagail umads' a Bheniamin ! Bha mo
chridhe air chrith gu'n èireadh dochann duit a
mhic ! agus bha mi am barail nach robh mi
comasach air do chall fhulang. Ach tha fìos
agaibh, a chlann, gu'n robh calldach loseiph 'ga
m' dheanamh ni bu ghioragaiche, na theagamh
a bhithinn. Bha gràdh agam air arson a mhà-
thar ; chunnaic mi mòran taitneachd ann, agus
air leam gu'n robh mi faicinn spiorad fàisneachd
sna bruadair a dh'aithris e dhuinn. G-idheadh
an dèigh nan nithe sin uile, chaidh loseph a
reubadh as a chèile.
Cha deachaidh, athair, a deir Simeon, loseph