Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard Gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

190
SAR-OBAIR NAM BARD GAELACH.
Cha robh oi fig each Ga'elach
JEadar Serjent a’s Coirneil,
Nach do chaill a chomision,
’N uair chaidh’m briseadh 1c fbirneart ;
A’ mheud’s a fhuair sibh an uiridh,
Ged bu diombuan r’a 61 e,
Bheir sibh’m bliadhn’ air ath-philleadh,
Air son uinneagan lebsain.
Cha robh bhliadhna na taic so,
Neach a sheasadh mar sgoileir,
Gun chomision righ Breatainn,
Gu bhi 'n a Chaptein air onair ;
Chaidh na ficheadan as diubh,
Nach do leasaich sud dolar,
Ach an sgiursaigeadh dhachaidh,
Mar chu a dh-easbhuidh a choilair.
Ach ma dh-aontaich sibh rireadh,
Ri bhur sior dhol am mugha,
Ged a bha sibh cho rioghail,
Chaidh bhur cisean am modhad ;
’S math an airidh gu ’n faicte
Dream cho tais ribh a’ cumha,
Bhi tilgeadh dhibh bhur cuid bhreacan,
’S a’ gabhail chasagan dubha.
Och ! mo thruaighe sin Albainn!
’S tur a dhearbh sibh bhur reuson,
Gur i ’n roinn bh’ ann bhur n-inntinn,
’N rud a mhill air gach gleus sibh ;
Leugh an Gbbharment sannt
Anns gach neach a thionndaidh ris fein dhibh,
’S thug iad baoight do bhur gionaich,
Gu ’r cuir fo mhionach a cheile.
Ghlac na Sasunnaich fath oirbh,
Gus bhur f&gail ni’s laige,
Chum’s nach bitheadh ’g ur cunntadh,
’N ur luchd comh-stri ni b’ fhaide;
Ach ’n uair a bhios sibh a dh-easbhuidh
Bhur n-airm, ’s bhur n-acuinnean sraide,
Gheibh sibh searsaigeadh mionaich,
Is bidh bhur peanas ni ’sgraide.
Tha mi faicinn bhur truaighe,
Mar ni nach cualas a shamhuil,
A’ chuid a’s fearr de bhur seabhaig,
Bhi air slabhruidh aig clamhan ;
Ach ma tha sibh ’n ar leoghainn,
Pillibh ’n doghruinn s’ ’na teamhair,
’S deanaibh ’n deudach a thrusadh,
Mu ’n teid bhur busan a cheangal.
’N uair thig bagradh an namhaid,
Gus an ait anns do phill e,
1 ’S ann nu m'nath leam a chairdean,
Sibh bhi ’n aireamh na buidhne>
D’ am biodh spioraid cho Gaelach,
’S gu’m biodh an sar ud ’n an cuimhue,
Gus bhur pilleadh’s an abhainn,
Oir tha i roimhibh ni’s doimbno#
Nis, a Thearlaich oig Stiubhaird,
Riut tha duil aig gach fine,
Chaidh a chothachadh cruin dhut,
’S a leig an duthaich ’n a teine ;
Tha mar nathraichean folaicht’,
A chaill an earradh an uraidh,
Ach tha ’g ath-ghleusadh an gathan,
Gu eiridh latha do thighinn.
’S iomadh neach a tha guidhe,
Ri do thighinn, a Thearlaich,
Gus an eireadh na cuingean,
Dheth na bhuidheann tha ’n eigin ;
A tha cantainn ’n an cridhe,
Ged robh an teanga ’g a bhreugadh,
“ Lan do bheatha gu t-fhaicinn,
A dh’ ionnsuidb Bhreatainn a’s Eirinn.”
’S iomadh oganach aimsichte,
Tha’s an am so ’n a chadal,
Eadar braighe Srath- Chluanaidh,
A gus bruachan Loch-abair ;
Rachadh ’n cuisibh mhic t-athar,
’S a chrun, ’s a chathair r’ an tagradh,
’S a dh’ ath-philleadh na Ceathairn,
A dhioladh latha Chulodair.
Ach a chairdean na cuirte,
Nach ’eil a’ chuis a’ cur feirg oirbh,
Na ’n do dh’ fhosgail bhur suilean,
Gus a’ chuis a bhi searbh dhuibh ;
Bidh bhur duais mar a1 ghobhar
A theid a bhleodhan gu tarbhach,
’S a bhith’r a’ fuadach’s an fhoghar
Is ruaig nan gaothar r’a h-earball.
Ma’s e’m peacach a’s modha
’S coir a chumhachd a chlaoidheadh ;
Nach e Seumas an Seachdamh
Dhearbh bhi seasmhach ’n a inntinn?
“ C’ uim’ an diteadh sibh ’n onair,
Na bhiodh sibh moladh na daoidheachd ?”
’S gur h-e dhluitheachd d’ a chreideamh
A thug do choigrich an rioghachd.
Fhuair sinn righ a Hanobhar,
Sparradh oirnne le achd e,
Tha againn prionnsa ’n a aghaidh,
Is neart an lagha ’g a bhacadh ;
O Bhith, tha shuas ’na do bhreitheamb,
Gun chron’s an dithis nach fac thu,—
Mar h-e a th’ ann, cuir air aghairt
An t-aon a’s lugha’m bi pheacadh.