Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard Gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

EACHUNN MAC-LEOID.
161
MOLADH COILLE CHROIS.
M’ionmhuinn, m’annsachd, ’s mo thlachd,
Ga ’n tug mi toirt;
Cha’n aicheadhain do’n chleir nach deanain stad,
Sa’ choill sin Crois.
i ’S binn cruit cheolmhor, a’s clarseach cheart,
’S piob le cuid dos ;
! Ach’s binne ua h-eoin a’ seinn mu’n seach,
Sa’ choill sin Crois
Dh-aon innleachd d’an d’ fhuaradh amach,
Gu’r dion o’n ole,
B’ fhearr dubhar nan craobh le smuaintean ceart,
Sa’ choill sin Crois.
Ged’ bhi’dh tu gun ’radharc sul gun lugh do chos>
A d’ dhedire bochd ;
Na’m bu mhath leat do shlainte philleadh airais,
Kuig coille Chrois.
Aig ailleachd a luis a’s misleachd a meas,
’S aig feabhas a blais ;
Cha’n iarradh tu sholas nam biodh tu glic,
Ach coille Chrois.
Am beil ceol-cluaise sau t-saogal-sa bhos,
Cho binn’s cho bras?
Bi sior-bhorcadh stoir mil an eas,
Ri taobh coill’ Chrois.
Tearnadh a bhuinne le creag,
Gun uireasbhuidh neart;
Nach traoth, ’s nach trkigh, ’s nach fas beag,
Nach reddh’s nach stad.
Is lionmhor bradan tarra-gheal, druim-bhreac,
A leumas ris ;
Cho luath’s a tharas iad as,
A comh-ruith bho’n Eas.
AN TA1SBEAN.
Moch madainn Cheitein ri ced,
’N am do’n ghrein togail bho neoil,
Chunna’ mi sealladh sa’ bheinn,
’S eibhinn ri eisdeachd mo sgeoil’.
Bha dearsa le teas a’ cur smuid
A bruachanan molach fraoich,
’S bha dealradh nan gathanan blkth
Cur sgeimh air cuirnean nam braon.
Bha dealt a’ driiichdadh gu grinn,
’N am sgapadh do dhulachd an ched,
Na paidirean air an fhear,
Mar leugan fo sgeimh an bir.
Bha maghanan milteach feoir,
Bu mheilbheagach’, dhitheanach’ bla,
Air gach taobh dhe’n uisge chruaidh.
Bu luath mu thuath a ruith balbh.
Bha neonain, a’s sdbhrach gu dlii,
Creamh, agus biolair a’ fas,
Air aileanaibh aimh-reidh, ’s air Ibin,
Far’m bu lionmhoire rds geal, a’s dearg.
Bu cheolmhor, ceileireach, coin
Air ghriananan eireachdail ard’,
A’ freagradh a cheile gu grinn,
Cha’n fhaighte ’n cuirt righ ni b’fhearr.
Chunna’ mi n uaigneas leis fein,
Ag eisdeachd ri torghan nan eun,
Air learn, de’n chruthachd bheb,
An aon duin’ dg a b’aillidh sgeimh.
O nach robh de dh-fhearaibh chaich,
Ach e-san, a’s mi-fein sa’ ghleann,
Smuaintich mi gu’n gabhainn sgeul,
Co e na’m faighinn deth cainnt.
Thainig e gu tosdach, mall,
Gu foighidneach, foistineach, ciuin ;
Labhair e fosgara, reidh,
“ A ghabhail sgeil a thainig thu.”
Mu’s math leat naigheachd a thoirt uam
Gu maithean Alba gu leir,
Amhairc gu geur fada bhuat,
’S chi thu na sluaigh na’u lan fheirg.
Chunna’ mi’n fhairge mar choill’
Le crannaibh loingheis lan ard,
Le brataichean anasach, ur.
Air learn gu’m b’ann as an Spainn.
Chuuna’ mi cabhlach ro mhor,
Gu gkireach gabhail gu tir,
Bu luchdmhor, Ikn athaiseach iad,
Suaicheantas Frangach na’n croinn.
Thainig na sluaigh sin gu tir,
’S cha b’uaigneach an gluasad o thraigh,
Bha lamhach nan canon, ’s am i uaim,
A’ gluasad air chrith na’m beann ard’.
Chualadh mi coileach ’s e gairm,
’S e bualadh a sgiathan gu cruaidh,
A's thuirt an duine math sin rium : —
“ Cluinn coileach na h-Airde-tuath*.”
Chunna’ mi tighinn air thus
Stiubhartaich, cinneadh an righ,
Na’m bdeanan gioraig san leirg,
’Dhearg an airm le fuil san stri.
L