Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

AlREAMH
COMHRADH, MAR GU’M B’ANN
EADAR DITHIS NIGHEAN MHIC-DHOMHNUILL DUIBH,
LE IAIN MAC-’ILLEAN.
Air fonn—“ Than didhche nochd to aonarach.”
Thuirt Mairearad nigh’n’ Domhnuill,
’S i toiseachadh gu ciuin,
A phiuthar, ciod an t-drdugh?
A nis m’an dednach thu :
Mas ionnan dhut’s dhbmhsa,
Bi’ t-bigh, a’s gheibh thu cliu;
’S na iarr dhut fein do shdlas,
Ach pdsadh ris an uir !
Sin ’nuair lahhair Marsaili,
’S bu taitneach leam a. gldir ;
A phuithar’s beag mo chiataidh,
Do hhriathran sin do bheoil;
Gu’m b’fhearr leam a bhi macnus,
Ri mhac sin Eachuinn big,
Na bhi crabhadh mar ri sagart,
Agus paidearan na’m’ dhdrn.
Ocban ! ’s bochd an fhaoisid sin,
A phiuthar, ghaolach, dg,
T’aonta thoirt do’n t-shaoghal,
’S nach bi thu daonnan bed ;
Gur h-e gniomh a b’ fhoghaintich,
Do leabhar a bhi d’ dhdrn,
Na bhi falbh an gleanntan fasaich,
Gun sailm, ach bairich bhd.
Air eagal t-fheirg’ na t-ardain,
Bi’dh m’ aicheadh dhut gu mall,
Gur truagh na smaointean dh-fhas annad,
’S gun t-arach a measg Ghall;
Gabh fein sgeoil an easpuig,
Fhuair ar creidimhne na cheann,
’Fhiachain nach sean brdugh,
Am pdsadh a bhi ann
Tha iomadh ni ga chleachdadh,
Le lagh eaglais anns gach ait,
Ach faigh-sa dhomh-sa’m Bioball :
’S e freamh gach firinn e ;
’S fearr pdsadh, ge be thogradh e,
No losgadh, cuis a chraigh !
Ach ge be nach dean aon chuid diu,
Gur ciunteach gur h-e’s fearr
B’ fhearr leam a bhi caiteanach,
Le taitneas, a’s le stbr;
*S a bhi gu beartach, mearracasach
Le airgead a’s le br.
TAGHTA. 393
Bhi gu rimheach, fasanta,
Le pasmunn a’s le srbl ;
Na bhi seargadh an taigh-crabhaidh,
Gun fiu a ghair’, ach brbn.
A bharail a th’ aig each ort,
’S e aobhar nair as md,
Gur h-e rud ’ chum bho chriibhadh thu,
Ro mhiad do ghraidh air pdig,
Na hiodh tu air t-urnaigh mosglaite,
’S tu trodan ris an fheoil,
Gur deibhinn leam gu’n coisneadh tu,
An rioghachd’s mugha gldir.
An rud ud their na cairdean,
Ciod e'm fath dhuinn bhi de ’n run,
Gu feairrde bean air bheusaichid,
A ceile fein ri glun ;
An te nach ith am follais rud,
An connaltradh no’n cuirt,
Cha chreid na daoine glice,
Nach ith i cuid an cuil.
Gur bochd na smaointean aignidh,
Aig mnaoi agaladh do bheil;
Ge h-ioma neach tha’n cairdeas,
Cha’n ionnan nadur’s beus ;
Bi’dh barail aig a phbitear,
Bhios ag bl gach uair ga m’ feud,
Gum hi gach neach an gradh,
Air an dibh laidir mar e-fein.
B’ fhearr leam a bhi daonachdach,
Ri feumanaich do ghna ;
No bhi gu faoilteach, furanach,
Ro’ gach duin ad dhaimh ;
Bho’n’s e’m beus bu trie a bh’aig,
Gach mnaoi bu ghlic do mhnai,
Na bhi air mo ghlun ag eadarghuidh,
Ri Peadar no ri Pal.
An t-aite taisge diamhair,
’S am beil t-ulaidh agus t-br,
Gun ann ach sedrsa phigidhean,
’S bristear iad gu foil,
Far am beil mo thasgaidh-sa,
Tha glasan air do-leoint’;
Gum beil mo Stiubhart saibhir,
’S bheir a Ihidheal domh mo Ibn
Bha gach bean bho’n tainig mi,
Gle stathail anns gach euchd,
’S bu luchd a thabhairt dalach iad,
Do neach air bith am feum,
Bu mhiosail ann an naisinn iad,
’S naire’m miadh do ghleidh ;
’S cha’n iarrainn fein do dn-ailleas,
Ach a bhi mar bha iad f6in.
2d