Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

SEUMAS MACGRIOGAR.
319
AN GEARAN.
Air Fonn—“Cuire gorm an fhdsatch”.
Is duilich leam mar tha mi
A’ siubhal le mo namhaid,
Eas-umhal do na h-airitean,
’S mo ghradh dhaibh cho t'ann.
“ ’S iomadh tear a bhiirr orm”
Tha dol a reir a naduir ;
’S e ’n lagh tha fulang tamailt,
’Us taire nach gann.
Riamh o thuiteam Adhaimh,
’Se’m pecadh ’n ni a’s fearr leinn,
’S mj-chneasd a thug sinn gradh dha.
’Ga thalath gach am.
Cha d’fhuair mi fad mo laithean,
Dad buannachd, no dad sta dheth,
Ach daonnan tarrainn sais orm,
’S ’g am charadh am fang.
’S e dh’fhiig gach ni a leugh mi,
Gach searmoin riamh a dh’ eisd mi,
’S gach guth a labhair beul rium
Gun fheum dhomh, gun sth.
S e mhilleas gealladh Dhe orm,
Nach earb mi ris ach eutrom,
S nach c.iraich mi rium fein e,
Gu h-eifeachdach, slan.
’S ann chuir e mi an deis-laimh,
’G am fhagail ro mhi ghleusda,
Gu h-obair uasal, euchdach,
’S gu treubhantas ard :
Gu gleachdadh ris an eucoir
A bhios a'm’ chridhe ’g eiridh,
No chithear ann am bheusaibh,
Gu h-eitich, ’s gu grannd.
Nam bithinn tairis, dileas,
A leantuinn ris an fhirinn,
Bhiodh ise dhomh mar dhidean
Nach diobradh gu brath.
Ged chuireadh daoine sios mi
Le casaidean, ’s le diteadh,
Gu’n togadh ise ris mi,
’S dhirinn an aird.
Cha toilleadh i gu dilinn
Dad coire dhomh no mi-thlachd,
Tha ceangal ris an t-sith aic’,
’S is direach a gna :
Ach’s mor an call, ’s an dith dhomh,
Gu’m beil i trie air di-chuimhn,
’S nach’ eil an creideamh cinnteach
A’m’ inntinn a tamh.
Bha amaideachd a’s goraich
A leantuinn rium o m’ oige,
’S b’ annsa leam gu mor iad
Na ’n t-eolas a’s fearr.
Nan deanainn leth na corach
Cha chreidinn nach bu ledir e,
S nach tearnadh sud fa-dhedidh mi,
Gun ddigh air tigh’n’ gearr.
Ge mdr an t-aobhar sdlais
Bhi ’n comunn Righ na gldire,
’S iad V annsa leam na h-drain,
’S bhi ’g bl nan deoch-slitint.
Bu dallag mi nach sbradh,
Bhi cluich air bruaich na ddrainn,
An Diabhol ga mo thredrach
Gu seblta air laimh.
Gur mdr a’ chreach, ’s an diubhail,
Mo chridhe bhi gun durachd,
A gabhail De nan dul domh,
Mar Ughdar mo shlaint:
’S e tairgse dhomh ’na chumhnant,
A neart a bhi mar chill domh,
’S a ghiiocas ard gu m’ stiuireadh,
Le ciiram, ’s le gradh.
Tha druidheachd air mo shuilean,
’Se ’n rud a ni mo chiurradh,
D’ an ruith mo mhiann gu siubhlach,
’S mi iiibadh ’na dhail.
Mo shonas air mo chul-thaobh,
Mar anabas nach fiu leam ;
'S m’ anam an droch rim da,
’Ga dhiiiltadh le tair.
’S mi ’n duin’ as truaigh’ san t-saoghal,
Fo chis aig m’ easgar daobhaidh,
Lan fuath do ’n bheath’ a’s caoine,
’S an gaol air a’ bhas.
Cd sheallas rium a’m’ dhaorsa?
Ci> thionndas mi bho chlaonadh ?
Cha’n-aingil, no clann-daoine,
Och ! b’ fliaoin iad sa’ chas.
Ach taing do’n Athair naomha,
A dh’ullaich dhomh an t-saorsa,
Liin tearnadh o gach baoghal,
Trid Aon-ghin a ghraidh.
A Dhe ta iochdmhor, maoineach,
Cia fhad a bhios mi caoineadh !
O greas le d’ chobhair chaomh,
Agus saor mi gun dail!