Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

DIORBHAIL NIC A BHRIUTHAINN.
57
E-ho, hi u hb, rb AS eile,
E-ho, hi u ho, ’s i ri ri H,
Hb hi H ro, o hb o eile,
Mo dhiobhail dith nan ceann-fheadhna.
Mo chruit, mo chlarsach, a’s m’ fhiodhall,
Mo theud chiuil’s gach ait am bithinn,
’Nuair a bha mi dg’s mi’m nighinn,
’S e thogadh m’ inntinn thu thighinn,
Gheibheadh tu mo phdg gun bhruitbinn,
’S mar tha mi ’n diugh’s math do dhligh oirr’.
E-ho i u ho, fyc.
Mhoire’s e mo run am firionn,
Cha bhuachaiile bhd ’sa 'n innis,
Ceann-feadhna greadhnach gun ghiorraig,
Marcaich nan steud’s leoir a mhire,
Bhuidhneadh na cruintean d’a ghillean,
’S nach seachnadh an toir iomairt,
Ghaolaich na ’n deanadh tu pilleadh,
Gheibheadh tu na bhiodh tu sireadh,
Ged a chaillinn ris mo chinneach—
Pdg o ghruagach dhuinn an fhirich.
E-ho i u ho, A('.
’S truagh nach eil mi mar a V ait learn,
Ceann Mhic-Cailein aim am achlais,
Cailein liath ’n deigh a chasgairt,
’S a ’n Crunair an deigh a ghlacadh,
Bu shunndach a ghelbhinn cadal,
Ged a b’ i chreag chruaidh mo leabaidh.
E-ho i u ho, <£c.
M’ eudail thu dh’ fheara’ na dilinn,
’S math’s eol dhomh do shloinneadh innse,
’S cha b’ ann an cagar fo’s ’n iosal,
Tha do dhreach mar dh’ ordaich righ e,
Fait am boineid tha sinteach,
Sar mhusg ort no cuilibhear,
Dh’eighte geard an cuirt an righ leat,
Ceist na’m ban o ’n Chaisteal Reach,
Dorn geal mu ’n dean an t-6r sniamhan.
E-ho i u ho, i|'c.
Domhnullach gasda mo ghaoil thu,
’S cha b’ e Mac Dhonnchai Ghlinne-Faochain.
Na duine bha bed dheth dhaoine,
Mhic an fhir o thur na faoileachd,
Far an tig an long fo h-aodach,
Far an dlte tion gu greadhnaeh.
E-ho i u ho, c|'c.
Mhoire’s e mo run an t-digear,
Fiughantach aigeanntach spdrsail,
Ceannard da ceathairne moire,
’S mise nach diultadh do chdinhradh,
Mar ri cuideachd no am onar,
Mhic an fhir o ’n innis cheolar,
O ’n tir am faighte na geoidh-ghlas,
’S far am faigheadh fir fhalamh stdras.
E-ho i u ho, <Jc.
Bhuailte creach a’s speach mhor leat,
’S cha bhiodh chridhe tigh’n a t-fheoraich,
Aig a liuthad larla a’s mdrair,
Thigeadh a thoirt mach do chdrach,
Thig Mac-Shimidh, thig Mac-Leod ann,
Thig Mac-Uhonuill duibh o Lochaidh,
Bidh Sir Seumus ann le mhor fhir,
Bidh na b* annsa Aonghas dg ann,
’S t-ihnil ghreadhnach fein bhi ga dortadh,
’S deas tarruinn nan geur lann gleoiste.
E-ho i u ho, £c.
’S na ’n saoileadh cinneadh t-athar,
Gu ’n deanadh Granntaich do ghleidheadh,
’S ioma fear gunna agus claidheamh,
Chotaichean uain’ ’s bhreacan dhathan,
Dh’ eireadh leat da thaobh na h-amhunn,
Cho lionmhor ri ibht an draighinn.
E-ho i u ho, <|~c.
Mhoire’s iad mo run an comunn,
Luchd na ’n cul buidhe a’s donna,
Dheanadh an t-iubhar a chromadh,
Dh’ oladh fion dearg na thonnadh,
Thigeadh steach air mointich Thollaidh,
’S a thogadh creach o mhuinntir Thomaidh.
E-ho i u ho, <|"c.
Note—As the air to which this piece is sung is rather
a kind of irregular chant than a tune, the poetess was not
necessitated to make all her stanzas of equal length. We
know of other even good songs in similar style; and, per¬
haps, it is in some measure owing to this circumstance
that the fertility of imagination, and raciness of language,
so apparent in the compositions of some of our untutored
bards is to be attributed. Marbhrann laingkairbh, at page
26, is an instance of this.