Skip to main content

‹‹‹ prev (14)

(16) next ›››

(15)
Mac an Duine
rachadh e dhachaidh 'g a chàineadh mar neach
nach robh airidh air an dàrna leth a bh'air a ràdh
mu thimchioll. Bha e 'na dhuine beag, agus cha
b'urrainn da esan 'fhaicinn airson dòmhlachd an
t-sluaigh, ach b'urrainn e ruith ni bu luaithe, agus
sreap, na's fhearr na fear a b'àirde, agus 's e so a
rinn e chum gu faiceadh e Criosd.
Ra7i7i 5. — Thainig Criosd 'nuair a thainig an
t-àm airson tròcair, oir cha robh e riamh air
dheireadh. Sheall e suas, agus chaidh a shùil
troimh-san, agus cha 'n e sin a mhàin, ach labhair
e ris; agus leis an t-sùil sin, is leis a' ghuth sin
chaidh ni dha ionnsuidh a chuir e troimh a cheile.
Labhair e le cumhachd. i. 'S e focal glacaidh a
bh'ann. Chual' e 'ainm, agus le sin rinn a' ghairm
greim air. 2. 'S e focal greasaidh a bh'ann. 'S e
so an rathad a ghabhas focal Chriosd 'nuair
a thig e le cumhachd, agus mur tig focal De
dhachaidh thugad-sa anns an rathad so, cha bhi
buannachd gu bràth agad uaithe. Bho bhi 'g a
ghlacail chaidh am focal air aghaidh gu bhi 'g a
ghreasad, agus bha feum air sin. Carson ? Bha
airson gu robh e air bruaich na h-iutharna, agus
'nuair tha so air fhaotainn a mach, 's e am na
cabhaig a bhios ann. Bu mhaith leam gu faigh-
eadh tu so a mach an diugh, ged a chumadh e o
7

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence