Matheson Collection > Deirdire; and, The lay of the children of Uisne

28 DEIRDIRE
fuachd, ague thainig suain chadail air.
An uair a laigh e bios ri taobh a'
ghrianain ghuirm an robh Deirdire
tamh, thainig bruaillean air an duine
agus bha duil aige gun robh e ann
^ \ am blaths brugh nan sithichean agus
%^oS^<vy cl/ na sithichean a sl|gh ri ceol. Dh^eubh
^-^ an sealgair 'n^a bhruaillean ma bha
i \o^) duine anns a' bhrugh iad ^a leigeadh a_^,.^
^'' cJ stìgh air sgàth NÌ|maith. Nì J^o^llU.
Chuala Deirdire an guth agus thuirt i
r^ a muime, ' A mhuime, ciod e tha sud ? '
' Chg^n 'eil ach rud gun diù — eòin na
h-ealtainn air seachran agus iad a'sireadh
a chèile ; ach siubhladh iad seachad gu
doire nan geug.' Thainig an sin bruail-
lean eile air an t-sealgair agus dh' eubh
e a rithist ma bha duine steach anns a'
^1^1 Caf.' bhrugh, air sgàth TUnan-jdid iad 'ga
a-/ leigeadh a stìgh. ' 'Dp tha sud ? ' orsa ^/ '^ /
Deirdire. ' Chan 'eil ach rud gun
dbigh/ ors'* a muime — 'eoin na coille
air chall air a eheile : ach siubhladh iad