Blair Collection > Eachdraidh Ioseiph, mhic Iacoib

46 EACHDRAIDH lOSEIPH.
Is leatsa, Adhamh, na tha do shùil a' faicinn,
agus na dh' fhàsas as an talamh, a deir an t-Uile-
chumhachdach. Tha comas agad feum a dhean-
amh de uile thoradh na talmhainn. Tha mi
toirmeasg aon chraobh dhuit, agus cha 'n 'eil
ach aon chraobh, nach dean thu uiread agus bean-
tainn rithe. Tha gun amharus a geugan, a,'
lùba' fo 'n mheas a tha taitneach do 'n t-sùil.
'Si so, Adhamh, a' chraobh thoirmisgte. 'S iad
sin a meas, 'se 'm bàs duais 'itheadh. Bi, a
dhuine, air t-fhaicill roimhe, na tig am fagus
da, Adhamh, oir air an là a dh' itheas tu dheth
gheibh thu gu cinnteach bàs. Bha Eubh,
màthair a' chinne-daoine, mi-fhaicilleach, agus
ann an droch uair bhuair an nàmhaid i gu
itheadh de 'n mheas thoirmisgte, agus b' eagal-
ach na bha na cho-lorg. A chionn gu'n d'ith
i fein deth, thug i oidheirp air a fear a mheall-
adh, agus tharruing i esan leatha, an aghaidh
solus a choguis. Le so a dheanamh ghlac
uamhasan anabarrach an coguisean ciontach,
agus cha b' fhios doibh cion a theicheadh iad
chum am bàs a thoill iad a sheachnadh. Thainig
am feasgar, chaill an iarmailt a ciùineachd, na
beathaichean an callda gnàthaichte, chaill na
blàithean an deadh bholtrach, agus bha dreach
nàduir air chaochladh coltais. 'San anmoch
'nuair a bha 'ghrian a' dol fodha san àird an iar,
thainig an Cruthadair mòr fein a nuas do'n
ghàradh, chum an toirt gu cunntas mu na rinn
iad. B' uamhasach an caochladh. Cha 'n 'eil
iad a nis comasach air seasamh mar b' àbhaist
doibh le muinghinn agus dànachd cloinne 'na
làthaireachd naomha; bu lugha na sin a bha