Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard Gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

318
SAR-OBA1R NAM BARD GAELACH.
Deaghsgeul air f’uasgladli, do pheacach truaillidh
O chionta duaichnidh, nach snail a mbeud ;
Tre ’n chumhaehd bhrioghar a ta an iobairt
An t-Sagairt rioghail, ta siobhailt, seamh :
’S air feartaibh grksmhor, ni cobhair trath dha,
’Nuair bhios a nhmhaid gu Hiidir, gleusd,
A’ tarruinn teann air chum ’earbs a thionnda
Tur bun osceann da, le ionnsuidh threin.
Air grks, a’s trocair, bheir neart, a’s treuir dha,
Re fad an roid dh’ionnsuidh gloir an Uain ;
’Sna neamhan ard far am pailt an gradh dhaibh
’S cha teirig cail daibh gu brkth g’ a luadh.
’S e cliii an sgebil ud gur firinn mhor e,
Gun fhacal mor-uaill, no sgleb gun bhri ;
*S e Criosd an eirig as buaine eifeachd,
An iobairt reitich, sar steigh na sith.
Thug an t-Ard-righ aon mhac a ghraidh dhuinn,
A ghabh ar nadur, ’s e bharr a rian ;
’S an tug e ’n umhlachd, le dedin, ’s le durachd.
Thug coir as ur dhuinn teachd dlu do Dhia :
Sar umhlachd chiatach do lagh na Trianaid,
Leis an duin’ is Dia ann bha riamh ri feum ;
An coslas truaghain de dhnine truaillidh,
Ach a b’fhearr, ’s a b’ uaisle na’n sluagh gu leir,
An caraid gaolach a choisinn saorsadh
Do’n chinneadh dhaonnalecaonnaig chruaidh;
A dh’fhuilig tamailt o rug a mhath’r e
Gu la a bhais ann an ait an t-sluaigh.
Nuair bu naoidhean dg e, rinn Herod fhbgradh
’S e dearc’ an oomhnui air dbigh an t-sluaigh.
Bha ’bheatha brdnach, am fad’s bu bhed e,
’S e cruaidh an tbir air gu bheb thoirt uaith.
Oir b’ e bu ghna dhaibh bhi deanamh tail*’
Air Athair gradhach, ’s air aintean naomh ;
’S bhi deanamh dearmaid air slaint’ an anma,
Le cleachda garg, a’s le h-ana-gnath baoth.
Na sagairt uaibhreach,’s na h-ard dhaoin’ uaisle
’Nan nairnhdean buan da, le fuath gun chrich :
A’ dianamh dicheill, le h-iomadh innleachd,
*Us mdran mi-ruin ga ’shir chur sios.
*Us air a lorg bha na diabhail bhorba,
Fo phrionns’ an dorchadais, colgail, cruaidh :
Ach ’se bu chraitich an ceartas ard bhi
Cur claidhe ’n sas ann, gun bhai, gun truas
Rug mallachd Dhia air air son na fiachan,
Bhuin ’Athair fial ris gu fiata garg;
Oir rinn e threigsinn an am na h-eigin,
’Nuair chaidh a cheusadh le eucoir gharbh.
Ach’s gearr a’ chuairt a bha’m bhs an uachdar,
Gu h-aighearr fhuair e a’ bhuaidh gu slkn ;
Oir rinn e eiridh ’n treas latha ’n deigh sud,
Gu subhach, treubhach, chum feum do chach ; |
Do pheacaich dhiblidh, a bha fo dhiteadh,
Gu’n dianadh ’fhireantachd didean daibh ;
O chiont an naduir, ’s o’n loch daibh graineil.
’S o chumhachd Shatain bha ghna ri foill.
Nis arms na h-krdaibh, tha neart gu brath aig
A chum na’s aill leis thoirt sabhailt suas ;
’Us chum a naimhdean asgriosgun taing dhaibh
Droch dhaoin’a’saingle.luchdainneart chruai.
Ach thar gach seorsa na peacaich mhora
Le’m fuathach eolas air debin an Triath :
Nach creid an fhirinn, ged tha i cinnteach,
Nach gluais gu direach, ach sir dhol fiarr.
Ged bhiodh an criosduidh ’n alaidh am priosan,
Gu docrach, iotmhor, gun bhiadh, gun slaint,
Ni’n soisgeul siorruidh, tre bheannachd losa
A chridhe tiorail, le fior ghean graidh.
Ged dhuisg a namhaidgeurleanmhuinncraiteach
Gun aon cheann-fath air ach gradh, a’s sith :
Tha cridhe aoibhneach, tha ghnuis ro aoidheil;
Tha dan ’us laoidh aig’ gach oidhch gun dith.
E cumail gleachdaidh an aghaidh peacaidh,
’Sastiuireadhchleachdaidh,lebeachdair Criosd
Tha gaol do’n reachd thar gach ni,’us neach aig ;
’S cha ghabh e tlachd ann an seachran fiarr.
’Se Dia na trocair a neart, ’s a chdmhnadh,
A bhios an comhnuidh toirt seolaidh dha,
Cha lag a dhbchas cha bheag a shblas,
1'ha aiteas mor aig’ nach ebl do chach.
A Thighearn, losa, gabh truas de’n chriosdachd,
Tha’n t-eolas iosal, ’s gach crioch mun cuairt;
Is bras a dh’ eireas gach mearachd eitidh
’S is beag an t-eud th’ aig a chleir san uair’.
Dean creideamh, ’s eblas, dean gaol na cbrach,
A’s pailteas sblais, a dhortadh nuas:
Gu daoin* a philltinn, o’n cleachdaibh millteach,
’S gu naomhachd inntinn bhi cinntinn suas.
*****
* * * *
*****
* * * *
A Dhe na si-chaint, craobhsgaoU an fhirinn,
Measg slogh nan tirean, ’s nan Innsean cian :
Mar dhaoin’ air chall, ann an ced nam beann iad,
An oidhche teann orr, *s iad fann gun bhiadh.
Thoir solus gleghlan, thoir rathad reidh dhoibh,
’Us cridhe gleusd a thoirt geill do ’n uan !
Thoir sgeul do shlainte, thoir fios doghrki dhaibh.
Cuir feart do ghrasan ’nan dail le buaidh.