Royal National Mòd Published Literature > 'S leam fhin an gleann

’S LEAM FHIN AN GLEANN
d6ighean Gaidhealach againn fhathast. Chan eil coire 'san
dram ma ghleidhear ’na aite fhein e. Ach air a shon sin,
agus is bitheanta tha mi ’ga radh, eadar gaol na deoch
agus 'gabhail gnothuich ri riaghladh na Staid, tha luchd
obair na rioghachd so air dol air bhainidh (a tionndadh gu
h-aoibheil ri Aonghas.) Seallaibh air Aonghas fhein—duine
cho turail ’s a bha ’s an £iite, gus an do thoisich e air tadhal
an Tigh Osda, agus air ’inntinn a chur troimh cheile leis an
fhaoineis uir so mu ’n "Fhearann airson an t-sluaigh.”
Aonghas.
(Gu modhail). ’S minic a thuirt sibh rium e, 'Choirneil.
An Coirneal.
(Le snodha gaire). Ach gu dearbh, thubhairt, airson do
bhuannachd, mo ghille math !
(Tha YAY&,fear an tighe ’tighinna stighan dorus ciiil—
duine feusagach, dovcha ’san aghaidh, mu dha fhichead
bliadhna coltas na h-obrach aiy, agus ’aodach aiy a dheagh
chdyadh.)
An Coirneal.
(A’ byeith aiy laimh aiy). Ciamar tha thu, Iain? Tha
coltas na sl&int ort, agus coltas na seirbhis. Bha mi direach
ag radh ri bean an tighe nach fhada gus am fas sibh cleachdte
ris na dbighean Gaidhealach againn—an dram ’s a leithid
sin. Tha e car neonach’s an dol a mach.
Iain.
Tha e sin, le ’r cead. Neonach gu leoir!—rud beag de
bhlas na mona dheth! Ach bias ann no as—’s math an rud
dram uisge bheatha.
15