Skip to main content

‹‹‹ prev (14) Page 6Page 6

(16) next ››› Page 8Page 8

(15) Page 7 -
An Dkmhar, 1932.
AN GrAIDHEAL.
7
uir air an cnamhan, ghlasadh suas na h-6rain
aig Uilleam Eos gu bith-bhuan comhla ri ’n
duslach. Is duilich agus is truagh gu bheil
so fior a thaobh mbran de fhior smior
bardachd ar canain.
(Ri Leantainn.)
$
AN SGOIL SHAMHRAIDH.
B’i so a’ cheud uair a ghabh mise cuid no
pairt ann an Sgoil Shamhraidh de’n t-seorsa so
agus an uair a thuig mi gu’n robh an luchd-
foghluim air trusadh as gach cearn agus, mar
an ceudna, as gach dreuchd bha sgath nach bu
bheag orm seasamh mu’n coinneamh mar
bhean-theagaisg. Gidheadh cha robh mi fada
’f aicinn gu’n robh iad maraon ’nan eud airson cur
ris an colas a bha aca cheana air a’ Ghaidhlig—
agus cha bu bheag sin. Is gann a ghabhadh
iad sasachadh. Chan fhaca mise riamh ach
ainneamh luchd-foghluim air an robh a leithid
de dhealas airson a’ Ghaidhlig ionnsachadh a
leughadh, a sgrlobhadh, ag eadar-theangachadh
rosg is bardachd, a’ sgriobhadh ri deachdadh,
a’ seinn nan bran, a’ cbmhradh—mar sin chaidh
an uine seachad gu ro-luath.
Bu mhaith gu’n robh ceilidhean gu trie anns
na feasgair a thoirt togail-inntinn do fhogh-
lumaichean cho dlchiollach agus a mheudachadh
ar n-eblais air a cheile, agus air muinntir Bhail’-
ur-an-t-Sleibhe a nochd dhuinn aoidheachd cho
mor. B’i a’ Ghaidhlig canain na Ceilidh agus
mar so bha na sgoilearan a’ faotainn cothruim
air a bhi labhairt gu fileanta.
Mar sgoilean eile bha Di-sathuirne saor, agus
air an la sin thog sinn oirnn ann an carbadan
a dh’fhaotainn seallaidh air duthaich bhreagha
Bhaideanach, agus a mheudachadh ar n-eblais
air a h-eachdraidh is air a seanachas. Cha
di-chuimhnich sinn am feasd ar turuis gus a’
Mhoighe, gu Loch Lagain agus gu Loch an
Eilein, no an aoidheachd a nochdadh dhuinn le
Tighearna na Moighe agus a Bhean-uasail choir ;
leis an Ollamh Niall Eos agus a cheile mhalda,
an Lagan (Lagan Choinnich). Chuir iad fo
chomain mhoir sinn.
Is duth dhuinn, mar an ceudna, moran
buidheachais a thoirt do na mnathan-uaisle a
reitich an rathad romhainn anns a’ Bhail’-ur
agus a bha cbo cairdeil, cuideachail fad
an t-siubhail—a’ Mhaighdean NicFhearchair
(Inbhir Challaidh) Ceann-suidhe a’ Chomuinn
’sa Bhail’-ur; a’ Mhaighdean Sinton agus a’
Bhean-uasal Nic a’Phearsain. Theid mise an
urras nach do chaomhain iadsan an saothair as
ar leth. Ged nach urrainn dhuinn, an so, gach
duine a nochd coibhneas ainmeachadh cha dean
sinn dearmad air Mgr Tearlach MacDhomhnuill,
air Iain Mac a ’ Phearsain, am piobaire urramach,
no air a’ Bhard. Ann an orduchadh gach cuise
cha ghabh tuilleadh ’sa choir a radh mu’n dragh
a ghabh ceann na sgoile, Mgr Niall Orra.
B’esan da-rireadh cridhe gach gnothuich.
Is e mo bheachd-sa gu’n do rinn an sgoil
urachadh a thoirt do’n Ghaidhlig ann am
Bail’-ur-an-t-Sleibhe, agus is cinnteach mi
gu’n robh cairdeas air a chur air bonn anns an
sgoil a mhaireas fad iomadh la.
M. N. C.
SUMMER SCHOOL IMPRESSIONS.
As a student attending the “Beginners’
Class” for the second time, I should say that
the Gaelic Summer School this year at
Newtonmore has been successful. Many
admittedly arrived in a pessimistic frame of
mind, feeling that the district was not alto¬
gether suitable for the School, and the first
few days were not reassuring. A mere hand¬
ful of students, scattered throughout a village
where only English was to be heard, felt that
here was but a poor shadow of the Schools of
former years. Gradually, however, the num¬
bers grew, and with them the enthusiasm of
all concerned, so that before long all had
settled down to what proved to be a really
enjoyable “three weeks.”
A surprising amount of work was over¬
taken considering the short time available.
That the classes were attractive and popular
was proved by the fact that one became
jealous of every moment lost from working
hours. In the Beginners’ Class those making
their first acquaintance with the language
seemed to make rapid progress, as is usual
with those who are fortunate enough to have
Miss Johnstone for an instructress; while
personally, although in this class for the
second year, I felt that not a moment was
wasted. The “Advanced Class” assured us
they were working as hard as ourselves, and I
have no doubt they “advanced” considerably
under the guidance of Miss M'Queen. Miss
MacBride’s most interesting Art Class was
carried on despite the small numbers, much
to the enjoyment and benefit of her pupils,
and Mr Orr’s Singing Classes were as popular
as ever, although the ranks did not contain
so many local people as formerly.
The social side of life at the Gaelic Summer
School forms a very important part of the
programme. Picnics and excursions are
arranged at frequent intervals, and one has