Blair Collection > Nouveau dictionnaire pratique français & breton du dialecte de Léon

VER
une pièce de — de cette sorte, rima-
della.
J'ai dit quelque part que rien n'était
plus commun de nos jours que la ma-
nie de la versification ; c'est, paraît-il,
une maladie très contagieuse. La lan-
gue y perd considérablement en pu-
reté, et cela se comprend aisément,
puisqu'il faut satisfaire à la mesure et
à la rime. De là, en effet, des licences
de tout genre : des expressions du
plus mauvais aloi, des mots pris dans
tous les dialectes, des rimes plates et
pauvres, des élisions parfois grotes-
ques, souvent ridicules et semées à
tout instant. Plusieurs ne respectent
rien pour faire aboutir un vers. (Voyez
ce qui est dit en tête du Dictionnaire,
sous le titre de Délimitation des dia-
lectes, i
Quoi qu'il en soit, il est consolant
de songer que nous possédons des
ouvrages en prose, inédits encore, où
transpire à cbaque ligne l'imagination
du poète et le génie de la langue bre-
tonne.
L'histoire que je vais raconter est
extraite du manuscrit d'un ami qui, en
me le confiant, ma autorisé à en faire
tel usage que bon me semblerait.
BENEDISiTE
Benedisite n'oa nemet seitek vloaz
pa varvaz he dad digant-han, ha setu
hen he-unan penn war ann douar, hep
kar na par e-bed ken. Ma teuaz d'ez-
han eurfroudenn da vont da foetabro.
Marteze, eme-z-han, o welet ar mar-
vaillou er broiou ail, va glac'har a
dremeno buanoc'h. Evit ama ne rann
nemet dizeria bemdez.— Hag o lakaat
eur c'horn bara enn eur bisac'h ha
kemeret penn-baz he dad, hag enn
hent enn avantur Doue.
P'oa bet evel-se taol da vor, taol da
zouar, eur maread devesiou, e tigoue-
zaz e-tal eur c'hoathraz, ha Benedisite
ebarz da zibri eunn tamm enn disheol
ha da ziskuiza, ar paotr keaz ! Skuiz-
maro oa, na d-eo souez, ker iaouank
ail ma'z oa ha divoaz diouz ar vicher.
A-veac'h m'oa bet debret ar genaouad
kenta gant Benedisite, ma Avelaz eunn
torrad loened mud enn-dro da eur
VER
f)i5
c'horf maro, ker sioul ha tra hag evel
sebezet hoU. — Daoust,erae-z-han out-
han he-unan, ha dre ama ema ar c'hiz
gant al loened da zebelia ha da akosti
ar c'horfou maro evel gant ann dud
enn hor bro-ni'?
Eur re-bennag a welaz Benedisite
hag a lavaraz d'al leon : Mestr, setu
ahont eur goaz hag a dennfe marteze
ac'hanomp a baourentez ? — Gwir a-
walc'h a lèverez, eme al leon ; kea
d'ar red eta, Icvran, d'he gaout ha
lavar d'ezhan dont ama da welet. —
Benedisite n'oa ket choumet da var-
c'hata hag a ioa eat euz ar c'hoat bua-
noc'h eget n'oa deut ebarz. Hogen hep
dale oe tizet gant al levran, hag hen
enn dro gant-han.
— Ni, eme al leon, a zo nec'het
maro hor pevar ama, o klask gouzout
penaoz dont a benn da ranna mad ar
preiz boutin-ma etre-z-omp hor pe-
var. Lavar d'e-omp eta penaoz ober
ar rann-ze. — C'houi, aotrou leon,
eme 'Venedisite, a zo lerara ho skilfou
ha pounner ho pao, distagit eta ar
penn dioc'h ar c'horf-ze. — Gant eunn
taol dant hag eunn taol ivin al leon
n'oe ket pell evit dic'houzouga al loen
maro. — Tennit brema ar c'houraillou
hag ar bouzellou.— Ar pez a oe great
buanoc'h eget n'herlavarannd'e-hoc'h.
— Brema," eme Venedisite, distagit
eur vorzed dioc'h ar c'horf. — Hag e
eo great enn eur par berr, — Me gav
d'in, eme Venedisite neuze, ar penn a
ve mad d'ar wenanenn a zo bihan ha
mad da grignat, hag e deuz boed aze
evit eur pennad mad. Ar c'houraillou
hag ar bouzellou a zo dioc'h doare ar
sparfell. Al levran, a gredann, a ve
mad d'ezhan tremen gant eur vorzed,
hag ann nemorand euz ar c'horf a zeu
d'e-hoc'h-c'houi, aotrou leon.
Laouen oa pep-hini anezho, hag
ann hoU a ziskoueze a-walc'h en doa
skoet mad va den, ha peb-unan da
zailla :.T'c-tal gant he lod, hep teurel
evez e-bed ken euz Benedisite. He-ma
ne c'houlenne ket well ; hag hen das-
tum he zac'h hag he vaz, hag el leo
adarre.
Hogen p'oe torret ho naoun gant al
loened gouez-ze, al levran a lavaraz
d'al leon : Me gav d'in, va mestr, e
vije bet deread d'e-omp rei eur pae-
bennag dann den fur-ze evit ar pez
en deuz great d'e-omp hor pevar. —