Blair Collection > Leabhar nan cnoc

156
agus am feadh a bha e 'ga ruagadh, bha fiuthair
làidir aige gu'n tigeadh e suas ris, agus gum biodh
aige fein agus aig a chàirdibh, cuirm shòlasach
air, 'an co chaidreamh a che'ile. Luidh mothachadh
a challdaich gu tròm air. Bha, ri seal,'uiread iom-
aguin air uime, agus nach d'thainig e 'na aire gu'n
robh e ann an cearna do'n dùtliaich air an robh e
tur-aineolach ; 's gu'n robh dorchadas nan tràth ag
iathadh uime. Faidheòidh mhosgladh as an neo-
shùnnt so e le sgrèachail nan eun a' fàgail na lòmb-
air a ghabhail am fois sa' choiUe. Ghrad dh'eirich
e, a' gabhail beachd air an tu' m'a thimchioll, agus
^ air faicinn dha gu'n deach a' ghrian fodha, thuig e
'n cunnart anns an robh e. Bu chunnartach dha
fuireach far an robh e ; agus a thuillidh air sin bha'm
beagan Ijin a bh'aige air teireachdainn agus bha e
fann, sgith, agus acrach.
Chuir e roimhe pilleadh dhachaidh ; agus ge nach
robh aon fhiuthair aige gum b'urrainn e 'bhothan
fein a ruigheachd an oidhche sin, air leis gu feud-
adh e teachd gu tigh fialaidh eigin far am faigheadh
e biadh car na h-oidhche sin. Leis an dòchas so,
chaidh e air aghaidh ; ach cha deachaidh e fada
gus an d'fhàs an oidhche ro-dhorcha, 's gu'n do
mhothaich e gu'n robh e ann an gàbhadh mòr, le
dol a sti^di feadh cuilce ami am feur-lochan agus
ann an làthaich dhomhain. Ach fhuair e as a'
chunnart so le faicill agus le teòmachd ; agus cha
luaithe thainig e as, na thilg se e fein 'na shineadh
air an talamh, gun fhios ciod an taobh a rach-
adh e.
Bha tigh tuatiianaich dlùth do'n àit air an robh
'n sealgair 'na shineadh. Chunnaic e rionnag
shohiis o aon do na h-uinneagaibh 'nuair a sheall
tliaobh tuiteamais san àird sin. Dh.'eirich e, 's
£t' cumail an t-sohiis 'na bheachd, dli'fhalbh e, le
làn-f hiuthair gu'n gabliadh muinntir an tighe ris le
fiaìachd. Cha b' ann gun stri a rdiiiig e, agus