Blair Collection > Leabhar nan cnoc

133
Cia tric a shin tlin do lamli,
'Sa thng thn a gàbhadh crnaidli,
Dream nach toir niTam no ge'ill
'Nuair chi iad àm fè mn'n cnairt.
'Seadh, ged a ghlacas an doiniomi
Cnid dinhli 'na tonnaibh bàithte,
Tha fathast na mhaireas gnn chiall,
Gnn nrram do Thriath na slàinte.
! Dhia thng mis' as gach gàbhadh,
Bheir mi gràdh dhnit fad mo re' ;
'S am bàs an trùth tha e'n dàn domh,
Ceanglaidh mi gn bràth rint fein.
Mu Reul-iiàl na h-àirde-tuath.
Tha'n reul so fnrasda chomharachadh, a thaobh
nach 'eil i 'g atharrachadh a h-àit anns an speur
ach ro-bheag. Leis mar tha i do ghnàth r'a faicinn
goirid o'n aon àite, tha i 'na renl-iial do'n mhar-
aiche, gu h-àraidh a mach air a' chnan. Mnn
d'fhnaradh a' chòmbaist a mach, cha robh riaghailt
stiùraidh a b' f hùarr aig a' mharaiche na'n renl so ;
agus eadhon san àm so, 'nuair a tha na speuran
soilleir, feudaidh iad, ann an iomad àite, barrachd
earbs' a dheanamh aisde na a tarrang-art na comb-
aiste. Tha so gn nàdurra 'gar tarruing gu smuain-
eachadh air maitheas De', a tha mar so, le suidh-
eacliadh agus gluasad nan reul, a' toirt fiosrachadh
do dhaoinibh air amannaibh agus aìr ionadaibh.
Imisidh esan a tha eòlach air ghiasad nan reul, anu
an d .thaich anns nach robh e riamh roimhe, a'
cheart àit anns am bheil e. Is aithne dha am mios,
an latha, agns an t-àm do'n latha, co cinnteach 's
ged a bhiodh an t-uaireadair a b'fhèarr aige. Is