Ossian Collection > Folk tales and fairy lore in Gaelic and English

156 FOLK TALES AND FAIRY LORE.
chunnaic is a chuala e am fad is a bha i air falbh. Air
an ath latha an deidh dhi dol do'n àite-mhòine, ghabh
e ubh, thug e am biadh as, lion e am plaosg le uisge,
agus chuir e taobh an teine e. Bha ioghnadh cho mòr
air a' bhodachan de'n ni a chunnaic e is gu'n do
thionndaidh e nail is gu'n d'thubhairt e: " Gu dè a
tha thu a' dol a dheanamh le sin, a Thàilleir? " " Tha
mi a' dol a theasachadh uisge a bhogadh bracha,"
ars an Tàillear. " Ma-tà tha mi còrr agus ceud
bliadhna dh' aois, agus gu so cha'n fhaca mi ballan-
uibhe a' dol a theasachadh uisge a bhogadh bracha,"
ars an duine beag, is e a' tionndadh a null agus a'
tòiseachadh a rithist air cluich air an fheadan
chonnlaich. Chum e ag cluich puirt an la roimhe gus
an cuala e a' bhean a' tighinn, agus an sin bha e aon
uair eile 'na leanabh beag.
Air an treas la dh' innis an Taillear do 'n
mhnaoi ciod air an robh e 'na fhianuis, agus a bharail
nach robh anns an leanabh ach sithiche. " Agus ciod
a ni mise ris?" dh' fheòraich a' bhean. " Thoir leat
e," ars an Taillear, " gus an t-eas 's a' choimhears-
nachd, agus tilg a sios e thar na bruaich do 'n uisge."
Rinn a' bhean mar dh' iarradh oirre. Ach cha bu
luaithe a bhean an leanabh do'n uisge na dh' fhàs e
'na dhuineachan beag, Hath. Dh' eirich e an sin
air a chasan ann an corruich mhoir, agus streap e suas
ri taobh cas an easa, a' bagradh dioghaltais air a'
mhnaoi, na'm beireadh e oirre. Ach chuir ise *sna
buinn cho luath is a b' urrainn i, agus cha d' amhairc
i 'na deidh gus an do ràinig i an tigh, far an d'fhuair
i a leanabh fein air a fhàgail aig an dorus roimpe.