Blair Collection > Eachdraidh Ioseiph, mhic Iacoib

EACHDRAIDH lOSEIPH. 17
SimeoD, iii nach urrainn duit dìoladh a thoirt
duinn. Grhoid thu uain teò-chridhe ar n-athar,
ni nach 'eil thu comasach air 'aiseag dhuinn ;
dh'àrdaich thu thu fein le d' fhaoin bhruadair,
mar gu'm bu tu ar triath no ar n-uachdaran;
thug thu oirnn fein, air ar cloinn, seadh, agus air
ar n-athair, ùmhlachd a thoirt dhut ; ach 's gearr
gus am faic sinn ciod gus an d'thig t-fhearas-
mòr. Cha mhair thu beo gu buaidh a thoirt air
do bràithribh ; ach gheibh thu bàs gu deimhin."
" Mo thruaighe ! an èiginn domh dol gu bàs
arson mo bhruadair! Cò agaibh aig a bheil
cumhachd air a smaointibh am feadh a bhios e
na shuain ? Och, a Shimeoin ! mo bhràthair, a
Shimeoin, an robh comas agams air mo bhrua-
daraibh ? 'S beag a shaoil leam gu'n cuireadh iad
mi-thlachd air a h-aon agaibh an uair a dh'aith-
ris mi gu neo-chiontach 'nar n-èisdeachd iad.
Cha'n 'eil ceannas air bith a dhi orm, tha mi'ga
m' mheas fein neo-airidh air bhi co'ionann ruibh-
se, gu mòr ni 's lugha na sin ceannas a bhi
agam oirbh. Ma tha tlachd aig m' athair dhiom
's ann as leth mo mhàthar a tha e, 's cha 'n ann
air mo shon fein, Agus am feum mi dol gu bàs
arson na speis a th' aig m'athair dhomh ? Smaoin-
tich, a ghaoil, a Shimeoin, nam bu tu a bhiodh
a'm'ionad, am bu chaomh leat do chur gu bàs
arson aon bhreislich air an smaointicheadh tu
a'd' chadal ; A bhi air do mhilleadh arson ni air
nach robh comas agad air a bhacadh ? Ma dh'-
fheumas mi dol gu bàs arson aisling a tha cur
suaimhneas agus mòrachd air a mhanadh, cead-
aichibh dhomh aon a chunnaic mi'n raoir aithris ;
ma chuir a' cheud aon campar oirbh, fp.udaidh
b3