Blair Collection > Grammatica celtica > Volume 2
(361)
Download files
Complete book:
Individual page:
Thumbnail gallery: Grid view | List view
YL 2. CONSTRUCTIO POETICA HIBEKNICA. 913
I. Constructio poStica hibernica.
Formam assonantiae finalis cum eadem vocali et consona
primitivam monosyllabam relinquendi et transgrediendi in asso-
nantiam bisyllabam, interdum etiam trium syllabarum, hibernici
poetae in sua lingua, ut latini imitantcs eam formam, cognitam,
ut conjicere licet, jam vetustis Gallis, in latina lingua, magis
usi sunt occasionc, quam cambrici, qui illam primitivam mono-
syllabam servarunt ct raro bisyllabam terminationum grammati-
calium, c. gr. -ieu, -ion, ostendunt. Apparct bisyllaba assonantia
bibcrnica in vetustis sententiis hibernicis, quae videntur prover-
bia, e. gr. in YVb. lG a : isgndth do cobir cacJi lobir ifochidib
(gl. qui consolatur humiles deus; i. e. mos ei hic, adjuvat debi-
lcm quemvis in tribulationibus). Facile tam hanc assonantiam
suppeditarunt vocabula composita cum su-, du-, s-, d- sibi con-
traria, ut somme, domme (dives, inops), soire, doire (salus, mi-
seria), quam etiam trisyllabam assonantiam: sochumacht no dochu-
macht, sualig dualig, soinmiche doinmiche, di soinmechib 7 doin-
mechib (p. S32).
Itecentior poesis hibernica constructionis versuum cum certis
syllabarum numeris in carminibus plura genera offert, propriis no-
minibus distincta. Differt ea poesis a poesi non solum ceterorum
populorum recentioris Europae sed etiam affinium Cambrorum
eo, quod dum finalis assonantia demum sola dominatur apud hos,
hibernici poetae magis initialem coluerunt, minus finalem. Hu-
jus loco imitatio quaedam assonantiae, quam ob differentiam ab
assonantia ejusdem vocalis ejusdemque consonae plena dicam
deinceps dimidiam, invaluit, quam dicunt correspondentiam.
Haec ejusdem vocalis solius assonantiam poscit, consonarum tan-
tum cjusdem classis congruentiam, e. gr. mediarum, tenuium, aut
omnino nullam (correspondentia perfecta et imperfecta vel fracta ;
cf. 0'Donov. Gramm. p. 415. 41G). Assonantia haec dimidia
singidaris est ct propria poctices hibernicae, antiqua tamen, jam-
que obtinet in vetustis carminibus juxta assonantiam plenam.
Contraria huic est assonantia, quam primigcniam finalem suspi-
cati sumus, cum eadem consona tantum (p. 911).
Prima carminis construendi materia apud Hibernos vetustos
voi.. II. 5S
I. Constructio poStica hibernica.
Formam assonantiae finalis cum eadem vocali et consona
primitivam monosyllabam relinquendi et transgrediendi in asso-
nantiam bisyllabam, interdum etiam trium syllabarum, hibernici
poetae in sua lingua, ut latini imitantcs eam formam, cognitam,
ut conjicere licet, jam vetustis Gallis, in latina lingua, magis
usi sunt occasionc, quam cambrici, qui illam primitivam mono-
syllabam servarunt ct raro bisyllabam terminationum grammati-
calium, c. gr. -ieu, -ion, ostendunt. Apparct bisyllaba assonantia
bibcrnica in vetustis sententiis hibernicis, quae videntur prover-
bia, e. gr. in YVb. lG a : isgndth do cobir cacJi lobir ifochidib
(gl. qui consolatur humiles deus; i. e. mos ei hic, adjuvat debi-
lcm quemvis in tribulationibus). Facile tam hanc assonantiam
suppeditarunt vocabula composita cum su-, du-, s-, d- sibi con-
traria, ut somme, domme (dives, inops), soire, doire (salus, mi-
seria), quam etiam trisyllabam assonantiam: sochumacht no dochu-
macht, sualig dualig, soinmiche doinmiche, di soinmechib 7 doin-
mechib (p. S32).
Itecentior poesis hibernica constructionis versuum cum certis
syllabarum numeris in carminibus plura genera offert, propriis no-
minibus distincta. Differt ea poesis a poesi non solum ceterorum
populorum recentioris Europae sed etiam affinium Cambrorum
eo, quod dum finalis assonantia demum sola dominatur apud hos,
hibernici poetae magis initialem coluerunt, minus finalem. Hu-
jus loco imitatio quaedam assonantiae, quam ob differentiam ab
assonantia ejusdem vocalis ejusdemque consonae plena dicam
deinceps dimidiam, invaluit, quam dicunt correspondentiam.
Haec ejusdem vocalis solius assonantiam poscit, consonarum tan-
tum cjusdem classis congruentiam, e. gr. mediarum, tenuium, aut
omnino nullam (correspondentia perfecta et imperfecta vel fracta ;
cf. 0'Donov. Gramm. p. 415. 41G). Assonantia haec dimidia
singidaris est ct propria poctices hibernicae, antiqua tamen, jam-
que obtinet in vetustis carminibus juxta assonantiam plenam.
Contraria huic est assonantia, quam primigcniam finalem suspi-
cati sumus, cum eadem consona tantum (p. 911).
Prima carminis construendi materia apud Hibernos vetustos
voi.. II. 5S
Set display mode to: Large image | Transcription
Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. 
| Early Gaelic Book Collections > Blair Collection > Grammatica celtica > Volume 2 > (361) |
|---|
| Permanent URL | https://digital.nls.uk/75926020 |
|---|
| Description | Volume II of Zeuss's "Grammatica celtica", Leipzig:Weidmann, 1853. |
|---|---|
| Shelfmark | Blair.19 |
| Attribution and copyright: |
|
| Description | "... e monumentis vetustis tam hibernicae linguae quam britannicae dialecti cambricae cornicae armoricae nec non e gallicae priscae reliquiis." A complete Grammar of the four ancient Celtic dialects--Irish or Gaelic--and the three British dialects, Welsh, Cornish, and Armoric. Written in Latin. 2 volumes. |
|---|---|
| Shelfmark | Blair.18-19 |
| Additional NLS resources: | |
More information
|
|
| Description | A selection of books from a collection of more than 500 titles, mostly on religious and literary topics. Also includes some material dealing with other Celtic languages and societies. Collection created towards the end of the 19th century by Lady Evelyn Stewart Murray. |
|---|
| Description | Selected items from five 'Special and Named Printed Collections'. Includes books in Gaelic and other Celtic languages, works about the Gaels, their languages, literature, culture and history. |
|---|