Skip to main content

‹‹‹ prev (117)

(119) next ›››

(118)
%
56 I. 1. UQUIDA N IIIBEKNICA.
cen yutai hetarru (sine vocalibus inter cas^ consonas) Sg. V. iai-
hrith ateichte ncloih (gl. tributa praestatis eis). am. ncich amise
hduih (gl. magnificate dominum; i. e. ut non est difficultas vobis)
Wb. 6^. 6''. f7'i alpai hclesiu (gl. cisalpinaj Gallia) Sg. 217'\ In
media voce n praecedit mcdiam g in subst. tairngire (promissio)
Wb. fq., quod est tairgire (cf. airgara, vetat, Wb.) Ml. 33*^.
Proprium, quod notatur plurimum liquida puncto delente; sed
quid est scribere consonam non legendam, nisi sit causa etymolo-
giae ut in s ety intcrniortuis ? Adest liaec certe in compositisyrecw-
dirc, (praesens), ecndirc (absens; fre-con-cL, e-con-d.) Wb. Sg.,
dofoirhde, toirhdet (significat, - ant; = do-fo-rand) Sg. 9\ 25'',
pro quibus etiam inveniuntur frecdairc {isindrecdairc , in prae-
senti) Pr. Cr. 61% dofoirde, dofoirdet (signif.) Sg. 2G". 203'\ In
his exempla non additae superfluae n ante d , sed vice vcrsa
amissae originariae, ob niniiam coaccrvationem consonarum ortam
elisione vocalium.
Spirantes.
Ji ^ J > • Horum sonorum bini origine sunt affines,
h et s propriae spirantes et alternantes inter sese in plurimis lin-
guis, j et V ortae e vocalibus i et ti admixta spiratione aliqua.
Duorum parium priores, h et /, debiliores dici poterunt, soni nec
eodem ambitu jam in vetiista lingua celtica, nec eadem du-
randi vi in recentiore linguae conformatione, atque posteriores et
fortiores. Qui soni fortiores, s et v, si pro parte tantum pertule-
runt oppositionem consonarum hibernicam et servati sunt sokim-
modo in statu duriore sed obhterati infectione, mirandum non
crit, debiHores evanuisse ex omni radice hibernica. In britannica
etiamy in initio vocum tantum servata.
H et S in vetustis nominibus gallicis. H : iJercynia silva
Caes. et apud scriptores latinos post eundem, ut ^ercuniates
(nomen populi Pannoniae) apud PHn. , sed IdQVjvvia oQrj ap.
Aristot., ct Orcynia apud scriptorcs graecos teste Caesare. ^clvii,
^elvetii Caes., sed Elvius, Elvorix in inscriptione Mediomatrir
censi (Grut. 12, 10. Stein. 996), Elvetius in inscr. helvet. (Orell.
480). Item apud Plinium 26, 7: hah/s qiiam Galli sic vocant,

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence